Kwalitatief zal dus bij de zwart-witafdruk wat verloren gaan, maar iconografisch is de prent dan nog duidelijker. Als we Kisseljova's prent nader bekijken, zien we dat ze haar brontekst deels vrij interpreteert. In Reynaert II lezen we dat de familieleden van de vos de nacht voor het duel bij hem blijven en dat Rukenau de apin hem met raad en daad bijstaat. Zij laat het haar van de vos tussen hoofd en staart afscheren en de kale huid met olie insmeren. Zo zorgt ze voor een ongrijpbare, vette, glibberige vos. Kisseljova tooit de vos echter als een pseudo-ridderpage met goed grijpbare pofmouwen, en focust vooral op dé greep:
Toen bedacht Reinaert een sluwe list. Terwijl Isegrim zo tegen hem praatte, stak hij zijn andere hand naar beneden, tot onder tussen zijn benen, greep hem op het juiste moment vast bij zijn kloten en kneep hem zo hard dat hij wel luid moest briesen en janken. Toen trok Reinaert zijn hand, die nog in zijn muil stak, eruit. Isegrim had zoveel pijn doordat Reinaert zo aan hem trok dat hij van ellende bloed spuwde en van narigheid ook zijn stront van achteren liet lopen.
Dit is een vertaling van Arjaan van Nimwegen (Prisma pocket, nr. 1890). Maar Kisseljova die, zoals ze in een brief schrijft, haar inspiratie vond bij Goethe en andere Duitse Reineke Fuchs-hertalingen, heeft op de kleding na de Goethe-tekst toch trouw gevolgd.
Dass er Blut zu speien begann, es brach ihm vor Schmerzen
Über und über der Schweiss durch seine Zotten, er löste
Sich von Angst. Das freute den Fuchs, nun hofft' er zu siegen,
Hielt ihn immer mit Händen und Zähnen, und grosse Bedrängnis,
Grosse Pein kam über den Wolf, er gab sich verloren.
Reynaert I en Reynaert II kennen een totaal ander einde. Niettegenstaande de vos in de eerste Reynaert de werkelijke winnaar is, zal hij toch met Hermeline en zijn kroost vertrekken naar een wildernis van planten en heidekruid, vol hoenders en patrijzen. In de tweede Reynaert wordt hij door de koning tot winnaar uitgeroepen. Hij blijft aan het hof van Nobel als opperste rechter en lid van de geheime raad.
Reynaerts triomf na het duel is mooi in beeld gebracht door Fritz Eichenberg (zie ook de bespreking van Reinardus, vol. 10) als illustratie in The Story of Reynard the fox, een vertaling van Goethes Reineke Fuchs door Thomas James Arnold. In het Engels klinkt de triomf als volgt:
In the World's circle fares it ever thus;
Good wishes rain upon the Prosperous;
But the unfortunate or needy man
May e'en get through his troubles as he can.
Onderaan de prent (afb. 3) verheft zich Nobel, ‘the Prosperous’ en bovenaan wordt ‘the unfortunate’ nog verder vernederd. Succes en ondergang in een beeld. Elk van de twaalf hoofdstukken heeft zo een paginagrote houtgravure als illustratie. Prachtig grafisch werk.
Auteursrechtelijk beschermd
