Musical Exchange met familievoorstelling
Aan Reinaert - de Musical hebben circa 100 medewerkers een jaar gewerkt. Een harde kern was zelfs reeds twee jaar bezig. Het resultaat van dit zwoegen met gemotiveerde amateurs was vrijdagavond 20 maart tijdens de première te Sint-Niklaas voor het eerst te bekijken. Het geheel was een uiterst boeiende en bekijkenswaardige Reynaertfamilievoorstelling.
Om het verhaal aan een breed publiek en aan het potentieel van de groep aan te passen verliet librettiste Els Hoefman het middeleeuwse verhaal op enkele momenten. Dit in de middeleeuwse traditie passend wedijveren met de voorgangers om de bestaande teksten te verbeteren (de zogenaamde emulatio) resulteerde vooral in de toevoeging van enkele vrouwelijke personages. Erg geslaagd waren de sexy Minoes de poes, eega van Tibeert, en vooral de tirannieke koningin die haar echtgenoot Nobel (de rol werd gespeeld door kortfilmgelauwerde Lieven Debrauwer) reduceerde tot een sullige slappeling. Uitstekend was de vondst om Courtois als nar en hofbode een dominante rol te geven waardoor het publiek geamuseerd werd en ook het huidige bestel (de macht en het gerecht) in de spiegel werd gezet. Scènes die boeiende innovaties waren ten opzichte van vorige Reynaertproducties waren de moord op de kip als een soort voorspel, de vos die als opgebaard lijk van de vermoorde Cobbe aan het hof wordt binnengebracht, het gelijktijdig op scène zetten van de lekenbiecht en de aanklachten aan het hof, het hernemen van het proces onder invloed van de dominante koningin Xaviera en de uitbeelding van de samenzwering tegen koning Nobel. De sterkste elementen van deze voorstelling waren de tekst - bijzonder goed in de liederen - en de muziek van componist Marc van den Broeck onder leiding van dirigente Marlene Bauwens die met de 30 muzikanten de live-muziek kundig ten gehore bracht.
Na Dear Fox is er dus weer een nieuwe Reynaertmusical. De nieuwe Reynaert had enkele kenmerken die ook in de productie van Stuer en Ditmar te vinden waren, echter zonder dat de parallellen opvallend of duidelijk waren. In beide producties werd de vos als een Don Juan en charmeur uitgebeeld die aan vrouwelijk schoon geen gebrek heeft. Beide producties brachten ook muzikaal diverse stijlen op de planken. Deze Reynaert staat echter dichter bij het middeleeuwse origineel. Naar afwerking moest deze productie het uiteraard afleggen. Amateurs ondersteund door enkele (semi-)professionelen kunnen het natuurlijk niet opnemen tegen een der meest gesubsidieerde Vlaamse instellingen met beroepsmensen op alle niveaus. Hoewel de Europese en provinciale overheden werden gecharmeerd door de internationale samenwerking van Zeeuwen en Oost-Vlamingen, toch is een dergelijke musical een duur beestje. Gebieden waar eventueel nog enige verbeteringen kunnen aangebracht worden voor de volgende voorstellingen in het najaar en in 1999 (zie elders) zijn de requisieten en de belichting en vooral het geluid dat op de premièreavond ver van perfect was. Het decor, lange plastic linten die een bos suggereren, was sober maar functioneel.
Enkele andere minpunten waren de iets te grote groep op het podium (met als gevolg een minder gelukte choreografie in enkele scènes en de soms ongelijke kwaliteit van de acteurs - bij de hoofdrollen viel enkel de das wat uit de toon), de soms iets te statische regie, het gebrek aan vaart in het begin en de lengte van het stuk. Als aan deze minpunten verholpen wordt, dan zullen de knappe tekst en uitstekende muziek, de prima acteursprestaties en het grote enthousiasme van elk van de acteurs en muzikanten nog meer gewicht krijgen.
Rik van Daele
Auteursrechtelijk beschermd