Portret: Wepion, een Reynaertdorp
De wegen van de vos zijn ondoorgrondelijk en vooral krom, erg krom. Bruun woonde in ‘Ardennen, dat wilde lant’, maar ook de vos zelf huist sinds het begin van de jaren 70 niet alleen meer in Vlaanderen, maar ook in het Ardense Maasdorpje Wépion.
Wépion geniet vooral bekendheid als aardbeiendorp, net als Hoogstraten en Melsele in Vlaanderen. En aardbeien zijn nu precies de kromme, toevallige link naar Reynaert. Wépion wordt etymologisch verklaard als Vulpilio, ‘streek, land van vossen’. Vossen en aardbeien komen dus samen in etymologie en bekendste lokaal produkt. Groot was dan de interesse van de ‘Wépionnais’ voor de Reynaertfiguur op de wikkelillustratie van de recentste Reynaertuitgave van het Davidsfonds met een detail van een prachtig geillustreerde folio uit het gebedenboek van Maria van Bourgondië uit 1477. Op de illustratie is een prekende vos in fransciskanerhabijt te zien die met een haan converseert. De vos als ketterse hypocriet die de christen die niet waakzaam genoeg is, aanspreekt. Niet de boodschap van het marginaaltje, maar wel de ‘marginalia’ bij de vosseafbeelding, de aardbeien die de vossekop omgeven, brachten de Hoogstratense aardbeienspecialist J. Aerts op het idee om contacten te leggen met het Ardens dorp, waar ongetwijfeld vele wilde vossen huizen, en waar zelfs een folkloristisch ‘Musée de la fraise’ is ingericht. De Hoogstratense ‘Gezellen van de aardbei’ verbroederden met ‘La Confrérie du Renard et son ordre de la fraise. Wépion’.
Die ‘Orde’, die jaarlijks begin september samenkomt om kapittel te houden met banket en de aanstelling van een vijf à zes nieuwe ridders, is vooral opgericht om Wépion toeristisch te promoten. In het lokale blad Wépion 2000 verschijnen geregeld bijdragen van G. Maison over Reynaert, maar ook over zijn literaire voorvader die een hoofdrol vertolkte in de Roman de Renart. Jan Aerts bezorgt literaire en iconografische informatie. Ook Tiecelijn werd ontdekt en af en toe werd zelfs een illustratie overgenomen.
Op 16 oktober 1993 bracht de ‘Confrérie’ een bezoek aan Sint-Niklaas, waar men op het stadhuis werd onthaald door schepen N. Maes. Vervolgens reed het gezelschap onder leiding van een stadsgids doorheen het land van Reynaert, bezochten de Reynaertrozentuin, het restaurant De Reynaert en de Wase Reynaertbeelden op zoek naar inspiratie voor een groots Reynaertmonument dat Wépion meer toeristische allure moet geven. Van de reis verscheen een uitvoerig en mooi geillustreerd verslag in Wépion 2000: Du ‘zoete land’ à la ‘douceur Mosane’: un exemple à méditer! (nr. 146, p. 197-199). Daarin werd de wens geuit in Wépion een ‘Promenade du Renard’ te bewegwijzeren. Wordt in elk geval vervolgd.
[R.v.D.]
Auteursrechtelijk beschermd