Thirsis Minnewit. Deel 3

[13. Lief, ey, vlegt een kransje van Mirt en Fiolen ]

Op een aangename Voys ⁺

1.
‘Lief, ey, vlegt een kransje van Mirt en Fiolen,
Want agter dees hagen had ik mijn verscholen.
Ey, bluster, ey, bluster mijn jeugdig vier.
Hier, onder dees Wilgen en Popelier.
Speeld Mars en Venus door Liefde gevangen
En klaagt niet, wilt mijn uw hertje maar langen. ⁺
Mijn Schaapjes die loopen op berg en dal,
Maer Roosje, uw schoone, die vind gy hier al.

2.
Kom dog Ganimedes, schenkt Nektar voor de Goden, ⁺

+ In de editie 1711 als titel: Samenspraak tussen Kloris en Roosje.

+ ‘Reiken.’

+ Verrassend: het meisje duidt haar geliefde aan als Ganymedes! De regel is metrisch onregelmatig.

[p. 18]

 

En laat ons de Herders en Nimphjes gaan noden.

 

Ontfangt ‘er dit kransje en edel gewas

 

En zit hier wat neder in ’t groene gras.

 

Ziet Phoebus stralen door ’t lommer der Elsen:

 

Hier moet nu Kloris zijn Roosje omhelsen.’

 

‘Geen Nektar is zoeter, nog Ambrozijn:

 

Uw lipjes, mijn Roosje, zijn soeter als Wijn.’