Thirsis Minnewit. Deel 3

[p. 15]

Vryagie tussen een Jonker en een Herderin

Stem: Al wat men doet men kan geen Juffers minnen

1.
‘God groet u goede morgen, Herderinne.
Hoe komt gy soo vroeg in het groene Wout
Al met uw Schaepjes soo ten velden inne,
Hier in het fiere groene gras bedout?
Rust by de Beeken,
Ik moet u spreken:
‘k Versoek u tot mijn Vrouw.
Helpt my maer uit den rouw.’

2.
‘Ag Jonker, staekt dog al uw valsche sinnen!
Ik ben een eerb’re slegte ⁺ Herderin
Die met haer Schaepjes trekt ten velden inne.
Gaat na het Hof, verandert daer uw min. ⁺
‘k Blijf by mijn Schapen
Om vreugd te rapen.
Ik ben te slegt voor jou,
Kiest vry eene Iuffrouw.’

3.
‘Ag schoon Princes, Edele Harderinne,
Ag schoonste beeld, verhoort dog eens mijn klagt!
Ik ben een Jonker die u komt beminnen,
Versmaet my niet om dat ik u verwagt. ⁺
Engel gepresen,
Wilt u mijn genesen;
Laet varen ’t groene Wout,
En kiest een schat van Gout.

4.
‘k Heb veel Lakeyen ende Kamenieren
Die u het Lijf sullen vercieren gaen.
Daerom wilt uwen min aen my besteden.

+ ‘Eenvoudige.’

+ Bedoeld is kennelijk: Ga daar liefde bewijzen aan iemand anders.

+ ‘Op u wacht.’

[p. 16]

 

Engel, laat vaaren al wat u gaet aen!

 

Ag Lief gepresen,

 

Wilt mijn genesen; ⁺

 

Ontfangt myn Trouw te pandt:

 

Een schoone Diamant.

 

 

 

5.

 

Ik sal myn Lief een zijde kleed doen maken,

 

Een rock doorwerkt van het rooder gout,

 

En een paer muyltjes van fijn rood scharlaken,

 

Met Gouden kanten daer rondom bebout;

 

En Parel snoeren

 

Die sult gy voeren,

 

Op uw hart een fijne Boot, ⁺

 

Myn lief, gelyk de Groot. ⁺

 

 

 

6.

 

Op uw hooft daar sult gy een Fontanzie ⁺ dragen

 

Van schoone kant en Goude linten klaar,

 

Dat u de vreugd en staat sal wel behagen.

 

Engel laet varen al uw Schaepjes maar

 

Dan sult gy vuren ⁺

 

Een Gout Cincturen

 

Gebonden om uw Lijf,

 

Myn Lief, tot uw gerijf.’

 

 

 

7.

 

‘Jonker door al uw soete minne woorden

 

Soo sal ik mijn terstont bereyden gaan

 

Uw groote staat die gy my steld te vooren.

 

Bedenk u nog eer dat het is gedaen.

 

Ik kom ontfangen

 

Met groot verlangen

 

Uw trouw en eerbaerheid.’

 

En Jonker was verblyd: ⁺

 

 

 

8.

 

‘Ik sal mijn Amarant nu t' huis gaen halen.’ ⁺

 

Hy gaf haar op de soete Trouw een kus.

+ De regels herhalen in essentie 3:5,6.

+ WNT: Sieraad bestaande uit een of meer juweelen, in goud of zilver gevat, en gewoonlijk aan den hals gedragen. Borstjuweel. Later bepaaldelijk als kenmerkend sieraad der Friesche en Hollandsche vrouwenkleeding. Het gouden of zilveren, met in zilver gevatte diamanten bezette middelstuk, tevens slot, van een uit twee of drie strengen koralen, paarlen of ook fijne gouden kettinkjes bestaand halssnoer; onderscheiden van het groote, ronde gouden slot met één steen in het midden. Ook wel los, als borstnaald (broche) gedragen.

+ Misschien is bedoeld: ‘mensen van stand’? In het WNT geen relevante bewijsplaatsen.

+ WNT: lint dat het haar bijeenhoudt en waarvan de strikken over het voorhoofd neerhangen.

+ Kennelijk uit rijmdwang i.p.v. ‘voeren.’

+ In de editie Leeuwarden in plaats van deze regel directe rede van de herderin: ‘Ei Jonker, weest verblyd.’

+ Hij geeft te kennen dat hij ‘zijn Amarant’ naar zijn huis wil voeren. Onduidelijk is of we Amarant moeten opvatten als de naam van de geliefde (zoals elders), of dat hij zijn geliefde hier aanduidt als amarantbloem, zinnebeeld van onsterfelijkheid.

[p. 17]

 

‘Zy is de geen die in mijn ziel komt malen.’ ⁺

 

En op haer borsjes blank heeft hy gerust.

 

‘Mijn Lief gepresen,

 

Ik ben genesen,

 

Verlost van smert en pijn:

 

Wellekom moet gy zijn.’

 

 

 

9.

 

Vlegt nu een krans van groene Lauwerieren,

 

Van Maegde Palm, Bloemen en groen Kruid;

 

Wilt nu den Bruidegom en Bruid vercieren!

 

Sa Muzikanten, maakt een groot geluid!

 

Speeld op Schalmeyen, ⁺

 

Wilt u verbleyen,

 

En wenst dat soete paar,

 

Geluk en vreugd te gaar.

+ In de betekenis van ‘zich blijven vestigen.’

+ Bron: Schalmayen.