Thirsis Minnewit. Deel 2, editie Weduwe Gysbert de Groot

Vermakelijk-Liedt

Op een schoone Voys

1.
Hoort vrinden, wat dat 'er voorwaar is geschied,
Dat sal ik voortbringen en zingen in 't Lied,
Hoe dat een Madaam
Van Naam ende Faam,
Van een onegt kindtje moest zy in de Kraam.

2.
Zij heeft van de Somer wat veel gepleyziert,
By dag en by nagten met Jongmans gezwiert,
Zy ging op den tril ⁺
Met al die maar wil,
Tot zy heeft gekregen het loot in haar bil. ⁺

+ ‘Op stap’, ook meer specifiek: ‘op het liefdespad.’

+ De dubbelzinnigheid (ontleend aan de jacht) spreekt voor zich.

[p. 158]

 

3.

 

Als zy 'er moest baren het kindetje gou ⁺ -

 

Dat was in de winter, in 't felst van de kou -

 

Soo meenig Sinjoor

 

Die met haar te voor

 

Wel hadden gewandelt die myden ⁺ haar nou.

 

 

 

4.

 

Toen moest zy beschaaren ⁺ haar kinder-goed,

 

Van luyers en sluyrs en zwagtels, met spoed,

 

Van Suyker en kruyt ⁺

 

Voor pap en beschuyt:

 

Tot alles te kopen had zy der geen duyt.

 

 

 

5.

 

Toen heeft dese Haagse Juffrou met kragt ⁺

 

Haar goed in de bank van Leening gebragt:

 

Haar Rok ⁺ en Samaar, ⁺

 

Haar Kuyf ⁺ en Slabaar ⁺

 

Kreeg Jan-Oom ⁺ tot pand en het gelt gaf hy haar.

 

 

 

6.

 

In 't koust van de Winter quam sy in de Kraam,

 

Zy baarden een kindtje, seer net en bequaam.

 

Na veertien daag tijd

 

Zoo gaat zy subyt, ⁺

 

En maakten haar weder het kindetje quijt.

 

 

 

7.

 

Zy wist 'er geen raad om te voeden het kind.

 

Hoort, wat dese Kraamvrou toen heeft verzint:

 

Sy wond het klein bloet ⁺

 

Van 't hooft tot de voet

 

Gelijk men een bondeltje kleeren wel doed.

 

 

 

8.

 

Is voort na de Bank van Leening gaan spoen,

 

Een pandtje te lossen met alle fatsoen:

 

Jan-Oom gaf haar goet,

 

Maar het bondeltje soet

 

Dat liet zy daar blyven en liep met 'er spoet.

 

 

 

9.

 

Zy dagt, nu heb ik een pandtje gelost,

 

En 't Kindje dat gaat 'er by Jan-Oom te kost:

 

Nu ben ik certyn ⁺

 

Weer zuyver Maagd ryn,

 

Ik bender ontslagen van 't kindetje kleyn.

 

 

+ ‘Toen het zover was dat zij,’ etc.

+ ‘Vermeed.’ Bron: mynen.

+ ‘Zichzelf bezorgen.’

+ ‘Kruiden.’

+ ‘Dappertjes.'

+ ‘Mantel.’

+ ‘Lang vrouwenkleed.’

+ ‘Een soort van gesteven vrouwenmuts’ (WNT).

+ Hapax: misschien uit slabbaard naast Slabber en dan slab: een witte doek, die vroeger door vrouwen voor de borst werd gedragen, ter bescherming van de keurs (WNT).

+ De pandjesbaas.

+ ‘Rechtstreeks’, ‘onmiddellijk.’

+ ‘Het bloedje.’

+ ‘Vast en zeker.’

[p. 159]

 

10.

 

Als Jan-Oom zag leggen dit bondeltje klein,

 

Hy dagt, dat 's een pandtje, dat hoord 'er aan myn.

 

Als hy het ontwind,

 

Doen zag hy gezwind

 

En vond 'er van binnen een levendig kind.

 

 

 

11.

 

Gy Juffertjes die der een pandtje vergaart,

 

So brengt het by Jan-Oom, dat die het bewaard:

 

Gy blijft ongequelt

 

Als gy 't soo bestelt, ⁺

 

Het krygt 'er de kost en verstaat ⁺ er geen geld.

+ ‘Regelt.’

+ De bedoeling is wel: ‘verslaan": ‘opmaken.’