Thirsis Minnewit. Deel 1

[p. 30]

Twee Versse, Twee Wyze

1.
Een Uyl van hooge jaren,
Geprickelt door de Min,
Kreeg in sijn sin
Met een piep jong schoon swaluwtje te paren.
Het pluym gediert, ⁺ genoot
Te singen op sijn Feest,
Sloegh naaulijcks sijn oogh
Op dit soo leelijck beest
Of ‘t is weg gevloogen.
Daer bleef alleen op dit besoeck
Een vogeltje dat riep: ‘Koek koek koek.’ ⁺

2.
Oude gryzen, waer sijn u zinne,
Dat gy gaet een jonge swaluw minne
In uw gryze Ouderdom?
Arme pluymgraaf, ⁺ denckt hier om:
Wilt gy dit soo gaan besoecken, ⁺
Volgen u een rey Koekoecke.

+ ‘De vogels.’

+ Met andere woorden: het loopt niet goed af; je zult in de liefde bedrogen worden. De regel heeft één lettergreep teveel.

+ De pluimgraaf is de opzichter van het gevogelte: hier de uil.

+ ‘Proberen.’