Thet Oera Linda Bok

Nêischrift.

Thâ tha stjurar an da kreke lêjon was thêr en spotter fon ut Stavora mank, thêr sêide, Mêdêa mei lakkja, sa wi hyr ut hjra burch reda. Thêrvmbe ha^evon tha fâmna thju krêke Mêdêa mêi lakkja^(*) hêten.

Tha bêrtnissa thêr afternêi skêd send, mêi alra mannalik hügja. Tha fâmna hagon tham nei hjara wysa to tella a^end wel biskriwa lêta. Thêrvmbe rêkenjath wi hirmitha vsa arbêd fvlbrocht. Held.

Ende fon 't Bok.

(*) Medemi'lacus.

[p. 121]

Naschrift.

Toen de zeelieden in de Kreek lagen, was er een spotter uit Staveren onder hun, die zeide Medea mag wel lachen, als wij haar uit hare burgt redden. Daarom hebben de maagden die Kreek Medea mêilakkia genoemd. De gebeurtenissen, die daarna geschied zijn, mogen iedereen heugen. De maagden behooren die op hare wijze te verhalen en goed te laten beschrijven. Daarom rekenen wij hiermede onzen arbeid volbracht. Heil.

Einde van het Boek.