Thet Oera Linda Bok

That hyr vnder stat is in ut tha wagar thêre Waraburch writen.

(Zie plaat I.)

Hwat hyr boppa sta^et send thi têkna fon tha^et jol. Tha^et is tha^et forma sinnebild Wr.aldas, âk fon t-anfang jeftha-t hijin, wêrut tid kêm, tha^et is thene Kroder thêr êvg mith tha^et jol mot ommehlâpa. Thana heth Frya tha^et standskrift mâkad, tha^et hja brukte to hira tex. Thâ Fa^esta êremoder wêre, heth hju-r tha^et run ieftha hlâpande skrift fon mâkad. Ther Witkêning tha^et is Sêkêning, Godfrêiath thene alda heth thêr asvndergana telnomar fon mâkad fâr stand a^end rvnskrift bêde. T is thêrvmbe navt to drok that wi-r jêrliks ênis fêst vr fyrja. Wy mügon Wr.alda êvg thank to wya tha^et hi sin gâst sa herde in vr vsa êthla heth fâra lêtn. Vnder hira tid heth Finda âk en skrift

[p. t.o. 64]

Pl. 1.
Fac-simile.
bl. 45 van het H.S. thet Bokthêra Adela folstar. Lith. van A. v. Calsbeek te Leeuwⁿ.

[p. 65]

Hetgene hieronder staat is aan de wanden van de Waraburgt gegrift.

(Zie plaat I.)

Wat hier boven staat, dat zijn de teekens van het Juul, dat is het eerste zinnebeeld van Wralda, ook van den aanvang of het begin, waaruit de Tijd is voortgekomen; deze is de Kroder, die eeuwig met het Juul moet rondloopen. Hiernaar heeft Frya het staand schrift gevormd, 't welk zij gebruikte voor hare tex. Toen Fasta eeremoeder was, heeft zij er het run of loopend schrift van gemaakt. De Witkoning d.i. Zeekoning Godfried, de oude, heeft er afzonderlijke getalteekens van gemaakt voor het staand en loopend schrift beide. Het is daarom niet te veel dat wij er jaarlijks eenmaal feest voor vieren. Wij mogen Wralda eeuwig dank wijden, dat hij zijn geest zoo krachtig over onze voorvaderen heeft laten varen. In haren tijd heeft Finda ook een schrift

[p. 66]

utfvnden, men tha^et wêre sa hâgfàrende a^end fvl mith frisla a^end krolum, tha^et tha afterkvmanda thêrof thju bitjudnese ring vrlêren hâve. Afternêi ha^evon hja vs skrift lêred binoma tha Finna, tha Thyrjar a^end tha Krekalander. Men hja niston navt god, tha^et-et fon et jol mâkad was a^end that-et thêrumbe altid skrêven wrde moste mith son om. Thêrby wildon hja tha^et hjara skrift vnlêsbêr skolde wêsa far ora folkum, hwand hja ha^evath altid hêmnesa. Thus to dvanda send hja herde fon-a wis râkath, thêrmêtha, that ta ba^ern tha skriftun hjarar aldrum amper lêsa en mûga; dahwile wy vsa alderaldesta skriftun êvin rêd lêsa mûga as thêra thêr jester skrêven send.

Hir is tha^et stand skrift, thêrvnder tha^et run skrift, forth tha ta^elnomar a byder wisa.

uitgevonden; maar dat was zoo hoogdravend en vol met franjes en krullen, dat de nakomelingen de beteekenis daarvan spoedig verloren hebben. Naderhand hebben zij ons schrift geleerd, met name de Finnen, de Thyriers en de Krekalander. Maar zij wisten niet goed, dat het van het Juul gemaakt was, en dat het daarom altijd moest geschreven worden met de zon om. Bovendien wilden zij dat hun schrift voor andere volken onleesbaar zoude wezen, omdat zij altijd geheimnissen hebben. Zoodoende zijn zij zeer van de wijs geraakt, dermate, dat de kinderen de schriften hunner ouderen bezwaarlijk kunnen lezen; terwijl wij onze alleroudste schriften even gemakkelijk kunnen lezen als die, die gisteren geschreven zijn.

Hieronder is het staand schrift, daaronder het loopend schrift, vervolgens de getalteekens op beide wijzen.