Thet Oera Linda Bok

Thissa domar send makad fara nydiga manniska.

1. Sa hwa in hâste mode tha ut nid an nen otheris lêja brekth, âgna ut stât, jeftha thoth, hok tha^et et sy, sa mot thi lêtha bitallja hwat thene lêdar askth. Ne kan hi ha^et ni dva, sâ mot-er avbêr an im dên wertha, sa hi an thene ôre dêth. Nil hi tha^et navt ut ne stonda, sa mot-i him to sina burch-fâm wenda, jef-i inna yser jeftha tin lâna mêi werka til sin skeld an sy, nêi thêr mêne dom.

2. Jef ther imman fvnden wa^erth alsa a^erg that-i en Fryas felth, hi mot et mit sina lif bitallja. Kan sina burch-fâm hin far altid nei tha tinlâna helpa êr er fat wrde, sy mêi tha^et dva.

3. Sahwersa thi bona mêi biwisa mith vrka^enda tju-

[p. 61]

Deze bepalingen zijn gemaakt voor toornige menschen.

Zoo iemand in drift of uit boosheid een ander leden breekt, een oog uitstoot, ofte tand, wat het ook zij, zoo moet de beleediger betalen, wat de beleedigde eischt. Kan hij dat niet doen, zoo moet er openbaar aan hem gedaan worden, wat hij aan den ander deed. Wil hij dat niet uitstaan, dan moet hij zich tot zijne burgtmaagd wenden, of hij in de ijzerof tinlanden mag werken, tot dat zijne schuld voldaan is volgens de algemeene bepaling.

2. Wanneer iemand gevonden wordt zoo boos, dat hij een Fries dood slaat, dan moet hij dat met zijn lijf betalen. Doch kan zijne burgtmaagd hem voor altijd naar de tinlanden helpen, voor dat hij gevat wordt, dan mag zij dat doen.

3. Bijaldien de gevangene kan bewijzen met erkende ge-

[p. 62]

gum that et by vnluk skên is, sa skil hi fry wêsa, men bêrth et jetta rêis, sa mot i tach nêi tha tinlânum, til thju mân thêr thrvch formitha all vnerimde wrêka a^end fêitha.

tuigen, dat het bij ongeluk geschied is, zoo zal hij vrij wezen. Maar gebeurt het nog eenmaal, dan moet hij toch naar de tinlanden, opdat men daardoor vermijde alle onbehoorlijke wraak en veete.