Thet Oera Linda Bok

Ut Minnos skriftun.

Sahwersa thêr ênman is thêrmêta a^erg that hi vsa swetsar birawath, morth-dedun dvat, husa barnth, mangêrtha ska^enth, hok tha^et-et sy, tha^et a^erg sy, a^end vsa swetnata willon tha^et wroken ha^eva, sâ is tha^et rjucht tha^et ma^en thene dêder fâtath a^end an hjara a^ejn-

[p. 39]

Uit Minno's geschriften.

Zoo wanneer daar een man is dermate boos, dat hij onze naburen berooft, doodslagen pleegt, huizen in brand steekt, maagden schendt, wat het ook zij dat boos is, en onze landgenooten willen dat gewroken hebben, dan is het recht, dat men den dader vatte en in hunne tegen-

[p. 40]

warda dêjath, til thju thêr vr nên orloch ne kvme, wêrthrvch tha vnskêldiga skolde bota fori tha skêldiga. Willath hja him sin lif bihalda lêta ând thju wrêka ofkâpja lêta, sâ mêi ma^en tha^et dâja. Thach is then bona en kêning, grêvetman, grêva hwa tha^et-et sy, tham ovira sêda mot wâka, sâ moton wi tha^et kwad bêterja men ta bona mot sin straf hâ.

Forth hi en êrenâma vppa sine skeld fon sina êthelun, sâ ne mügon sina sibba thi nâma navt lônger ne fora. Thêrvmbe tha^et hi êne sibba svrg skil ha^eva ovira sêda thêra ôthera.

woordigheid doode, opdat daar over geen oorlog kome, waardoor de onschuldige zoude boeten voor den schuldige. Willen zij hem zijn lijf laten behouden en de wraak laten afkoopen, zoo mag men dat gedoogen. Is de schuldige een koning, grevetman, grevet, wie dat het zij, die over de zeden moet waken, zoo moeten wij het kwaad herstellen, maar hij moet zijne straf hebben. Voert hij een eernaam op zijn schild van zijne voorvaderen, dan mogen zijne nabestaanden dien naam niet langer voeren, daarom dat de eene bloedverwant zorgdragen zal over de zeden des anderen.