|
| |
| |
| |
Ter Bruilofte van den Heere Pieter Teyler vander Hulst, en Jongkvrouwe Helena Wynands Verschaave.
TWee dingen zyn'er die den mensch gelukkig maaken;
Vernoegzaamheid, die steeds aan 't ligchaam voordeel doet,
En godsvrucht, die de ziel versterkt verkwikt en voed,
Om voor haar heil in dees verbasterde eeuw te waaken.
Hoe zalig is hy die vernoegt is met dien stand,
Waar in 't de Almogenheid hem heeft gelieft te stellen!
Geen zucht tot hooger staat zal hem angstvallig kwellen;
Geen nyd beheerscht zyn geest. Al wat hy neemt ter hand
| |
| |
Verricht hy vrolyk met een onbevlekt geweten;
Dus smaakt hy kommerloos met blydschap 't ryk genot,
In voor-en tegenspoed, der gaaven van zyn' God;
Nooit door de slaverny van Mammons drift bezeten.
ô Wenschelyke staat, waar voor de dertelheid,
En 't uitgestrekt vermaak der koningen moet zwichten!
Byzonder als de deugd met all' haar nutte pligten
Vernoegzaamheid verzelt, en nimmer van haar scheid;
De deugd, die 't buigzaam hert geduurig voert naar boven,
En 't steeds betoomt, als 't om het aardsch te vuurig rent,
Ja tot 't gebëen aan God allengs met vreugd gewent,
En Hem voor 't heilgenot te danken en te looven.
En is 'er ooit een' staat, in 't ondermaansch gestel,
Waar in dit Paradys, die Hemel word gevonden;
Het is in 't huwelyk gebouwt op vaste gronden;
Die pal staan voor het woên van 's waerelds zielgekwel;
Daar is het dat de vrucht van 't zalige genoegen
Gesmaakt word zonder smert, wanneer het Echtepaar
Geen nypende angst gevoelt voor rampspoed of gevaar,
Maar alsins is te vrêen zo 't God gelieft te voegen,
Vertrouwende op de magt van Hem die 't all' vermag,
Dat baart een vreugd waar door de man en vrouw hun pligten
Kloekmoedig en getrouw met vaardigheid verrichten;
Daar is het dat de deugd, met eerbied en ontzag,
| |
| |
Den echtgenooten doet hun' grooten Schepper vreezen,
En smeeken om all' 't geen dat hun van nooden is:
Want godsvrucht kan alleen, in de echtverbintenis,
De ziektens van de twist en haar gevolg geneezen,
Met alles wat de rust verbreekt en stoort. Zy baart
Oprechte liefde, en vrede en wysheid in het hoeden
Van 't teder kroost, om 't in de zeden op te voeden;
Zy smelt, door 't Godlyk vuur twee herten tot een' aart
In 't goede, om nimmermeer van 't heilspoor af te wyken;
Eene eensgezindheid nooit door ongeval geblust.
ô Stand van heerlykheid! ô lieffelyke rust!
Voor u verdwynt de glans der grootste koningryken,
Hoe driftig ook de waan voor hun belangen stryd:
Want wellust zonder deugd vliegt als een' damp daar heene.
ô Vander Hulst! die met uw zedige Helene,
Juist op uw' jaardag in den Echt vereenigt zyt;
En gy, begaafde Bruid, die Teyler hebt verkooren,
Om met hem, hoe 't ook ga, te leeven eens van zin,
'k Verbeeld my, na den aart der liefde, dat uw min
Uit vergenoegzaamheid en godsvrucht is gebooren:
Is 't zo, dan kent uw' staat geen weêrgaê in geluk;
Dan zal verdriet, en ramp en onheil van u vlugten,
Dan zult ge deelen in de zoetste huwlyksvruchten,
Gematigt in 't genot, getroost in last en druk.
| |
| |
'k Zie Heer Verschaave, door zyn teedre zorg geprezen
Voor de armen aan het Y, verheugt om dit verbond,
Met Moeder Honnoré op eenen goeden grond,
Ik zie Heer Teyler, die Bestierder van de Weezen
Aan 't Spaarne, gantsch vernoegt, hy pryst de wyze keur
Van zyn' geliefden zoon, zyn' eenigen, zyn waarde.
Maar wat zal u myn wensch nu schenken, ô Gepaarde!
Wat anders? dan dat steeds de lieffelyke geur
Des zegendauws van God uw herten mag besproejen;
Dat, is 't u best, de bloem uws levens traag verslensch':
Leeft, is 't u zalig, in veel' telgen na uw wensch,
Die tot hun heil in deugd en voorspoed mogen groejen;
Ja leeft, totdat ge zat van 't leven in de vreugd
Van 't Hemels bruiloftsfeest voor eeuwig leeven meugt.
|
|
Auteursrechtvrij