Kim Andringa
Over Véronique Pittolo
Véronique Pittolo omschrijft haar werk als poëtisch proza met een verhalende component. Ze onderzoekt naar eigen zeggen de grenzen en kenmerken van fictie, waarbij ze vaak het begrip personage als uitgangspunt neemt. Daarbij wordt het onderscheid tussen poëzie en proza geslecht en herinterpreteert ze motieven die iedereen kent (Shrek, Roodkapje, filmsterren), gebruikmakend van déjà vu-gevoelens, ons collectieve onderbewustzijn, ons gezamenlijk erfgoed. Ze schept graag fictie waar die al bestond door procédés als vernieuwing en uitbreiding.
De boeken van Véronique Pittolo kunnen worden gelezen als suggesties die iets wakker roepen in de lezer, iets wat deze al wel kende, maar min of meer vergeten was (Gary Cooper ne lisait pas de livres, Opéra isotherme, Hélène mode d'emploi, La révolution dans la poche). Ze zoekt een antwoord op de vraag hoe we moeten reageren op een wereld die overloopt van referenties.
De hiernavolgende tekst werd niet eerder gepubliceerd.
Auteursrechtelijk beschermd