|
| |
| |
Alles is de liefde
Onderworpen zangwys.
Disstelbeekje klaar als Glas.
PRille Fillis fier en schoon,
Allerschoonste maagdekroon,
Puikje van de Herderinnen,
Die myn jong en teder hart,
In het net der min verwart,
Hebt betovert, met myn zinnen.
't Lust my uitgelezen Maagt,
Wien myn zieltje liefde draagt,
Met myn veltfluyt, onder 't zingen,
| |
| |
By dees heldre waterplas,
Uw te melden wondre dingen.
'k Ken geen wonderlyker zaak,
Zuur en zoet, smart en vermaak,
Dan de liefde vol vermogen,
Wie kan hare schigt ontgaan?
Neergeblixemt van twee oogen!
Kan een Aartsmonarg, hoe hoog,
Opgestygert, in elks oog,
Wel de tedre min ontwyken,
Allexander kust het schoon
In 't gezicht van duizent ryken.
Kan een kreismaan wel de min
Gants ontwyken trots van zin?
Neen Helt zansom, hoe in kragten,
Die wel duizent Filesteen
In een oogenblikje slagten.
Valt, bezielt van tedre min,
Schoone, Delies armen in,
Niemant kan op vryheid hoopen,
Schuil vry in de wysheid bron,
| |
| |
Kon haar schigten niet ontloopen.
Zelf de boer die swoegt en zweet,
En zyn levenstyt besteet,
Aan de ploeg, en al zyn kragten,
Moet, op 't zien van eene Mydt,
Mee van tedre min versmagten.
't Zyn de Menschen niet alleen,
Die, met smeeken en gebeen,
Zoetste zoet der min betragten,
Neen 't gediert, hoe wreet van aart,
Wort door hare kragt herbaart,
Zelfs de vog'len op hun schagten.
Zelfs de vissen in de zee
Voelen 't vuur der liefde mee
In de zilte stroomen branden,
Bloem en plant en voetzaam kruyt,
Zoeken mede naar zyn Bruyt,
Ja zelfs in de kouste landen.
En gy fillis hebt de min,
Van de liefden! afgezworen,
Waar vervoert de drift u toe?
| |
| |
Zegt bevalge schoonheid hoe
Zyt gy tot die daat geboren?
Schoon gy daaglyks in het wout,
Waar 't gedierte bruyloft houdt,
Ziet de Mus van min versmagten,
Gy, ô Wreede! Slaapt alleen,
Slyten myne levens kragten.
Keer myn Lief, ey keer te rug!
Toon u nimmermeer zoo stug
Om de tedre min te kusschen,
Op het echte huwlyks bet,
Dat in 't minst uw kuysheid smet,
Wil myn tedre vlammen blussen.
|
|
Auteursrechtvrij
