De stervende bubbel-heer in den schoot van Madame Compagnie.
ACh help! sta by! sta by! sta by!
De Wind-Negotie is aan 't dálen,
Want Monsieur Bubbels roept: ach my!
Ik kan niet langer adem hálen;
Want de armen hals, die is in nood,
En leid op 't uitterste om te sterven
In Jusvrouw Compagnie haar schoot,
't Geen wis den handel moet bederven;
Terwyl de Rotten met elkaâr
Vast deftig in het geld rumoeren,
En het Papier, die duure waar,
Reeds plukken, plund'ren, en vervoeren;
En schoon Madame Compagnie
Haar Bubbel-Heer nog troost wil géven,
Daar hy zyn hoofd leid op haar knie,
Hy schynt al rázende te snéven.
Geen Medicyn komt hem te baat,
Nog Jufvrouw Compagnie haar dranken,
Uit Kool en Horens Wortelzaad
Gebrouwen, tot verderf der kranken;
En schoon een Missisippi-Non
Hem wil doen aan den wind gedenken,
Beschénen door een Fransse Zon,
Hy schynt zyn afkeer haar te schenken;
Haar Pater Noster t'zaam gesnoerd
Uit Missisipse Wind-koralen,
Schynt dat zyn hart niet eens beroerd,
Daar al zyn welvaard is aan 't dálen.
Terwyl de Zuidzé meê bedroefd
In 't Weduwenhulzel schynt te klagen,
Geen wonder, zy heeft 't ook beproeft,
Hoe dat de Hoop haar is ontdrágen.
Een Smous meê diep geintresseerd
In Monsieur Bubbels rekeningen,
Dog die zyn Waan meê vint verkeerd,
En nu moet van Vianen zingen,
Voeld met zyn Paauw- en Slangenstaf,
Die Hoogmoed en Bedrog kwam sméden,
Of 't hart haast scheid van 't léven af;
Terwyl hy door behoeftigheden
Vast Monsieur Bubbels schatten kraakt,
En grétig met zyn rappe ving'ren,
Het geld, dat hy is kwyt geraakt,
Tragt weder in zyn beurs te sling'ren,
Gints huild een droeve Projecteur,
Die Nul heeft op 't Project gekrégen,
Benevens een Kontramineur,
Die meê niet weinig is verlégen;
Dog schoon dat de eene schrikk'lyk huild,
En de and're staat benauwd te kyken,
En om 't mislukte Geld gepruild,
Zy zullen zig nu niet verryken,
Wyl daar een Popje van plysier,
Dat, op het loff'lyk assuréren
Praald met een wydsse pragt en zwier,
Zo wel in tooizel als in kléren,
Schrikt op het disperaat gelaat
Van 't Naberouw, dat in het miszen
Van zyn verdwénen schat en staat,
Met beî zyn handen, volle kliszen
Van haer rukt uit het breinloos hoofd,
Terwyl zy tyding aan komt drágen,
Hoe de Actiehandel is beroofd,
En door den wind ter neêr geslágen;
't Geen een berooiden Actieheer
Zyn kop doet nors vol rimpels trekken,
De Hoop, die streeld hem nu geen meêr,
Maar Wanhoop voerd hem by de gekken;
Waar op dat de Armoê zig ontdekt,
Die op zyn hoofd-doek heeft te lézen.
Het eind der Acties, 't schynt hy strekt
Een voorwerp, dat zy allen vrézen,
Daar hy het naakte lyf naâuw kan
Met lappen, en verslete stukken,
Bedekken. Zie, zie hoe die man
Hier om springt op zyn houte krukken,
By 't sterven van den Bubbel-Heer;
Wiens dood de Koopmanschap doet léven,
Die op het loffelykst' dan weêr
Zal op haar scheepstroon zyn verhéven,
Beveiligd door het wys beleid
Van Amstels gróte Burger-Héren,
Die staâg door hun voorzigtigheid,
Die Burgerplaag grootmoedig wéren.
ô VOESTER-HEREN van onz' stad,
Wier voorzorg wy verschuldigd blyven,
Ik zie de Faam haast afgemat,
Uw Naam met goude starren schryven
Aan 't Zonnehof, tot onze vreugd;
Zo schend geen tyd uwe EER nog DEUGD.
|
|
Auteursrechtvrij