Het Taelverbond. Jaargang 7

[p. 531]

Het gebedenboek myner moeder.
Door Ad. Beernaert.

Van 't geen van moeder me is gebleven,
Van 't geen zy me achterliet op aerd,
Is niets van alles my zoo waerd
Als 't bedeboek, haer troost in 't leven!
Het zy de vreugd haer lachen deed,
Het zy ze zuchtte in smert of leed
Steeds vond ze in 't boek een woord van vrede;
En dan, dan was haer ziel gerust,
o Ja, dan was haer wee gesust.
Hoe zalig is de kracht der bede!

't Is of myn blik haer nog ontwaert
Gebogen met gevouwen handen,
't Gelaet door godsvrucht opgeklaerd,
Wyl 'k in haer oog 't geloof zag branden.
My dunkt nog zie ik haren geest,
Nog zie ik haren blauwen lippen,
Als was het gistren maer geweest,
Het diepgevoeld gebed ontglippen....
En dan - dan was haer 't hert zoo kalm;
Dan smaekte zy zoo'n grooten vrede,
En deelde my dien heilstand mede,
Als was ze my een hemelgalm!
o Neen! zy was niet als der geen'
Die maer 't gebedenboek ontsluiten,
Om beden met den monde te uiten
Uit 't innig hert niet voortgetreên!

[p. 532]

 

En die Gods woorden zien geschreven

 

(Die woorden zoo vol liefde en troost)

 

En naer hun voorschrift nimmer leven,

 

Wier zulker wang daerom niet bloost.

 

 

 

o Kerkboek! als ik u ontvouwe,

 

U op myn knieën opensla,

 

o Ja, o ja, dan zie ik dra

 

Al myner moeder liefde en trouwe;

 

Zy bad voor hen die 't zwaerd der dood

 

Gedolven had in 's aerdryks schoot;

 

Voor vrienden, magen, bloedverwanten;

 

Zy bad de heilgen, godsgezanten;

 

Maer die zy 't liefst heeft aengebeên

 

In zorgen, tegenspoed en lyden

 

En in al ander zielestryden,

 

Was 's Heeren maegd. Geen blad, niet een,

 

Die aen die beê niet is versleten

 

En niet door jaren dienst ontnaeid;

 

o Denk, wat troost haer vroom geweten

 

By zulke beden heeft gemaeid!

 

 

 

o Zalig boek! breng me ook in 't herte

 

Dien vrede die myn moeder had!

 

o Wyz' my waer zy 't meeste bad

 

In blydschap of in bange smerte;

 

Onttrek my aen der wereld kwaed;

 

En geef dat 'k in uw heilge bladen

 

De zaligheid der deugd mag raden,

 

Die moeder my tot voorbeeld laet.

Evergem, 1852.