Het Taelverbond. Jaargang 7

[p. 485]

Aen Hortence.
Door Ad. Beernaert.

Hortence, neen, gy zyt niet schoon,

Bekoorlyk van gelaet,

Maer gy prykt met der onschuldskroon,

Die altyd sierlyk staet;

Maer u ligt in het hert een schat
Die menig eene deugd bevat!

Benyd haer niet, benyd haer niet

Haer, eens uw hertsvriendin,

Haer, die het pad der deugd verliet

Voor wufte en vuige min;

Hortence, neen, thans niet geklaegd
Omdat gy niet als zy behaegt;

Omdat gy niet als zy getooid

Zyt met de grootste pracht;

Omdat geen rozen zyn gestrooid

Dáér, waer men u verwacht;

Omdat als gy ter feest zoudt treên
Geen jonkers fladdren om u heen.

Benyd dat niet, eenvoudig kind,

En wisch die traen uit 't oog;

't Is klatergoud, 't is enkel wind

Die haer het hert bedroog;

- ô Wist zy wat zy heeft begaen,
Wat snikte zy in bang getraen!

[p. 486]

 

Doch neen - te frisch nog is haer jeugd,

 

Te blozend nog haer koon;

 

Zy is thans nog te zeer verheugd:

 

Slechts vleit haer enkel schoon;

 

En niet een wensch by dag of nacht

 

Die niet gereedlyk wordt volbragt.

 

 

 

Maer later - als die dikke wolk

 

Van vóor hare oogen dryft;

 

En zy zal zien de diepe kolk

 

Die voor haer openblyft;

 

Slechts dan, dan zal haer schuldig hert

 

Verkrimpen door de felste smert;

 

 

 

Dan zal zy zien hoe diep zy viel,

 

Hoe laeg zy is van stand;

 

En dan zal haer geen enkle ziel

 

Meêdoogend biên de hand;

 

Neen niemand die haer leed verzacht

 

Omdat zy met elks raed nu lacht.

 

 

 

En dan zal zy, o deugdzaem kind,

 

Betreuren de ydle vreugd;

 

Bevroeden hoe zy was ontzind

 

In haer verwaende jeugd;

 

Maer neen - geen traen die dan nog baet

 

ô Neen, ô neen, dan is 't te laet!....

 

 

 

Hortence, neen, gy zyt niet schoon,

 

Bekoorlyk van gelaet;

 

Maer gy prykt met der onschuldskroon,

 

Die altyd sierlyk staet;

 

Maer u ligt in het hert een schat

 

Die menig eene deugd bevat!

Evergem, 1852.