Het Taelverbond. Jaargang 7

[p. 481]

Gelijkheid.¹
Door D^r J. Nolet de Brauwere van Steeland.

Gelijkheid, als het hoogste goed

In kranten vaek geprezen,

'k Heb veel van u gelezen,

Maer heb u nooit of nooit ontmoet.

'k Zie u, hoe 'k om mij henen kijk,

Alleen op drukpapier voorhanden;

Slechts theoretisch woordenrijk,

En praktisch met een mond vol tanden.

'k Zoek oost en west mij de oogen blind;

Ik snuffel rond, doch speur u nergens:
Gelijkheid, zeg, waer huist gij ergens,

Dat 'k hier op aerde uw schuilhoek vind'?

Zijt ge, als de zangen van de lier

Waerop de dichterdrom krast,

Verheven silben-bombast,

Maer deugt gij inderdaed geen zier?

1 De twee andere gedeelten dezer trilogie, Vrijheid en Broederschap, zijn elders geplaetst.

[p. 482]

 

Slaet ge enkel wind en blufvertoon,

 

Als wonderafgod opgevijzeld,

 

En heeft van uwen wolkentroon

 

't Gezond verstand u stuk gebrijzeld?

 

Of zal 'k op last der spookkronijk

 

Als ingebeelde mythe u boeken,

 

En 't regte in 't averegtsche zoeken:

 

Gelijkheid, zijt ge ook ongelijk?

 

 

 

Natuer houdt voor uw leer zich taei;

 

't Proces is daer verloren:

 

't Gaet praktisch 't achterst voren,

 

Hoe theoretisch magtig fraei.

 

Raep korrels zand aen d'oeverstroom;

 

Schep uit het bronnat druppels water;

 

Pluk blaedjes van den eigen boom,

 

En zeg, Gelijkheid, waer bestaet er?

 

Uw hinkend stelsel heeft het mis.

 

Hoe ge ook het troetelkind wilt heeten,

 

't Verschil blijft vaêmbreed, bij mijn weten:

 

Gelijkheid of gelijkenis.

 

 

 

Maer neen, - 't systeem bedoelt misschien

 

Gelijkheid onder menschen?

 

Voor mij, ik help 't u wenschen;

 

'k Schonk graeg een fooitje om 't eens te zien.

 

Tot nu is 't schriklijk kakelbont

 

En tel 'k zoo veel verschil als neuzen:

 

Pufdik, plankmager; krank, gezond;

 

Verminkte dwergen, gave reuzen;

 

Hier kaersregt, ginder met een bult;

 

Hier alles fraei, daer alles naerheid:

 

Ik weet niet, op mijn woord van waerheid,

 

Waer ge uw gelijkheid halen zult.

 

 

[p. 483]

 

Wilt ge op het zedelijk gebied

 

Uwe idealen vinden?

 

Ook daer tast ge in den blinden:

 

Gelijkheid troont in Babel niet.

 

Hier vrolijke aerd, daer slecht humeur;

 

Hier goede trouw, daer fieltenstreken;

 

Gewetens met eene achterdeur;

 

Konfijt van deugd en zielsgebreken;

 

Rondborstigheid en valsche mom;

 

Naest vrome zieltjes, onverlaten:

 

Assortiment van heilge vaten,

 

Maer met verdoemde hoepels om.

 

 

 

Of zoekt ge in onze maetschappij

 

Gelijkheid van de standen?

 

Ginds rijzen marmren wanden,

 

En 't strooijen dakje geelt er bij.

 

Hier 't potten van den rijken vrek,

 

Of onbezonnen geldverbruiken;

 

Daer bittere armoê, broodgebrek:

 

Verschil van holle en volle buiken.

 

Nu laeg, dan hoog; nu knecht, dan heer;

 

Een adelstand en klein gepeupel.

 

Gaet uw gelijkheid hier niet kreupel,

 

Dan ken 'k geene ongelijkheid meer.

 

 

 

Gelijkheid op 't geleerd terrein:

 

Valt de eene al heel wat schrander,

 

Te dommer is een ander:

 

Hier weetal, daer gespleten brein.

 

't Genie, vergeten in een hoek;

 

Alom gevierde pillendraeijers,

 

En slikkers voor hun wonderkoek;

 

Verwaende gekken, vliegers, kraeijers;

[p. 484]

 

Die 't hardste schreeuwt verkrijgt het meest.

 

Hoe maller vond, hoe hooger premie.

 

Een dolhuis en eene akademie,

 

Ziedaer gelijkheid voor den geest!

 

 

 

Maer dan.... gelijkheid voor de wet?...

 

Ik zal me er niet aen wagen

 

Heur weegschael te verklagen,

 

En houd haer liefst voor nauwgezet.

 

Toch weet ge wat het spreekwoord zegt:

 

‘De groote dieven laet men loopen,

 

De kleinen komen voor het Regt.’

 

En dan ‘met geld is veel te koopen.’

 

Is 't hier niet zoo, dat 't elders zij;

 

Gelijkheid zal er niet bij winnen:

 

Daer valt geen goeden draed te spinnen;

 

't Is steeds dezelfde litanij.

 

 

 

Gelijkheid, zoo gekend.... bij naem,

 

Verbeelding moge u voeden;

 

Slechts doekjes voor het bloeden,

 

Niets anders vind ik in uw kraem.

 

Gij tweede schoonheid van de trits

 

Die 'k mij ten zang heb uitverkoren,

 

'k Gun u uw hemelsche afkomst, mits

 

Ge ons hier beneden niet komt storen.

 

Althans wij zijn de kool niet waerd

 

Die ge ons zoo smaeklijk gaer wilt stoven;

 

Blijf bij uw zusters liever boven,

 

En laet ons vrede en rust op aerd'!

Brussel, 1852.