Het Taelverbond. Jaargang 7

[p. 470]

Vergeet my niet, romance door J. de Geyter.

Ik ben een balling, - en myn leven
Is zwerven, zwerven steeds alleen;
Ik ben nog jong en voel my sneven,
Ik zoek geluk en vind er geen.
Ik durf niet in de toekomst schouwen,
Want geene hoop daegt in 't verschiet.
Niets heb ik van myn land behouën,
Niets dan een bloem: - Vergeet my niet.

Wanneer ik soms, in heimlyk lyden,
Myn hoofd laet zinken op myn schoot,
En treurig denke aen vroeger tyden,
En zuchtend trachte naer den dood,
Dan schynt dit bloempje me af te luistren
Voor Emma die 't my liefdryk liet,
En 't is of 't zacht my toe wil fluistren:
‘Ondankbare, ach! vergeet my niet....’

[p. 471]

 

Ver van zyn land, ver van zyn vrinden,

 

Is 't leven een ondraeglyk lot;

 

Maer wreeder nog dan voor beminden

 

Is 't voor geliefden, groote God!

 

Oh, immer heugt my Emma's smerte,

 

Wanneer my 't vaderland verstiet,

 

Toen zy dees bloem drukte aen myn herte

 

En weenend sprak: vergeet my niet!

 

 

 

En sedert dwael ik, onbekende,

 

Van de eene streek naer de andere af.

 

Geen deernis lenigt myne ellende:

 

My blyft dees bloempje slechts - en 't graf...

 

Doch, mogt my God de gunst verleenen

 

Dat morgen 't leven my ontvlied',

 

Geen vriend zal op myn grafstêe weenen...

 

Dan, Emma, ach, vergeet my niet.

Antwerpen, 18 20/6 52