Het Taelverbond. Jaargang 7

[p. 121]

Hosannah!
Door Ad. Beernaert.

Wanneer men 't oor neigt by het nachtlyk duistervallen,
Hoort men in 't ruim gebied een ver gezang weêrschallen
Dat naer den Hemel stygt, en ook op de aerde daelt;
Het zyn de sterren die uw lof, uw grootheid zingen,

ô Vader aller stervelingen,

Door eeuwig licht en eer omstraeld!

Nog zyn er donders ginds die in den hooge brommen,
En stemmen die met kracht in 't meetloos luchtruim grommen,
Een bulderend geloei die ons een naem vertaelt;
Die naem die boven storm en donders heen kan dringen,

Is de uwe, ô Vader aller stervelingen,

Door eeuwig licht en eer omstraeld!

Hier neêr, het rotsgevaert, de bergen en de dalen,
Der wouden somberheid, de warme zonnestralen,
Der vloeden bed, 't gehuil van 't vreeslyk, eindloos meer,
Ja, alles, als omhoog, hoort men uw glorie zingen,

ô Vader aller stervelingen,

Ons aller God, ons aller Heer!

Vry naer Turquety.