Het Taelverbond. Jaargang 6

[p. 421]

Strydzang der Eburonen.
Door F. de Cort.

Te wapen! op! de stond der slagting nadert;
O! Broederen! het heldenzwaerd ter hand,
De vyand heeft zyn' benden gindsch vergaderd,
Hy valle neêr en vry zy 't vaderland!
Zoo lang gebukt voor Roma's trotsche zonen,
Zag men op ons, als vuige slaven, neêr!
Vooruit! vooruit! O dappere Eburonen!
De vryheidzon streele onzen boden weêr!

Ons vloeit het bloed der Kimbers nog in de adren,
Wier wrekend stael den schrik in Rome zond;
En toch zwaeit hier op 't heilige erf der vadren,
Een vreemdeling zyn' yzren scepter rond!
Een vreemdeling komt ons hier wetten stellen!
Wie hem weêrstaet en ziet het licht niet meer!
Vooruit! vooruit! laet ons ten stryde snellen;
De vryheidzon streele onzen bodem weêr!

Wy moeten hier, als bannelingen, zwerven,
Op eigen grond, voor Cesar steeds beducht;
En verre van het veld der Dappren sterven,
Als vrouw en kroost om hulpe weent en zucht.
Zoudt gy nog langer zoo vernederd leven,
Neen, Broeders, neen! den wreedsten dood weleer!
Vooruit! vooruit! de dwingland moge beven!
De vryheidzon streele onzen bodem weêr!

[p. 422]

 

o! Wodan! zie bermhertig op uw zonen,

 

En voer ze nog ten roemevollen stryd!

 

En mag de zege ons pooging weêr bekroonen,

 

Zy gansch hun heir ten offer u gewyd.

 

Wy willen langer niet die keetnen voelen,

 

Vooruit! vooruit! naer 't veld van roem en eer!

 

In 's tyrans bloed gaen we onze wraekzucht koelen,

 

De vryheidzon streele onzen bodem weêr!