Het Taelverbond. Jaargang 6

[p. 293]

In het lommer eener linde, Romance door J. de Geyter.

In het lommer eener linde,
Op den boord van eene vliet,
Zuchtte Willem om Relinde,
Maer Relinde keerde niet.
Meer dan negen volle maenden
Zwierf haer schaepkudde onbewaekt,
En de droeve herders waenden
Dat men 't meisje had geschaekt.
- Golfjes, murmelt zachtjens henen, -
Klonk de toon van Willem's klagt -
Sinds Relinda is verdwenen,

Dryft gy henen,

Maer als vroeger niet zoo zacht.

Lieve bloempjes, uwe glansen
En uw geuren zyn verdoofd,
Sinds Relinda u tot kransen
Niet meer strengelt om myn hoofd;
En uw toonen, nachtegalen,
Klinken als weleer niet zoet,

[p. 294]

 

Sinds zy nimmer in de dalen

 

Hare zangen galmen doet. -

 

Golfjes, murmelt zachtjens henen,

 

Voert den toon haer van myn klagt;

 

Want de glans heeft uitgeschenen,

 

En verdwenen

 

Met Relinde is 's bloempjes pracht.

 

 

 

Lieve tortel, uwe zuchten

 

Zyn zoo treurig als myn lied.

 

Waerom toch hoeft gy te duchten?

 

Uw geliefde rooft men niet.

 

Toch kent de echo myn beminde

 

Even goed nog als weleer:

 

Zucht ik thans om myn Relinde,

 

Myn Relinde roept by weêr. -

 

Golfjes, murmelt zachtjens henen;

 

Tortel, draeg haer myne klagt;

 

Echo, wil uw stemme leenen

 

By haer henen,

 

Zegt dat Willem op haer wacht.