Het Taelverbond. Jaargang 6


's Lotelings vaerwel, romance door J. de Geyter. Lieve moeder, staek uw weenen: Voor een jaer ziet gy my weêr. Zucht niet langer, ik moet henen; Wees, wees vrolyk tot ik keer. Eens verliet myn oudste broeder Onze hut, hy keerde niet.... Spoedig kom ik weder, moeder. - Ik moet henen.... 't lot gebiedt!
[pagina 289]
Leemen hut, gy waert myn hemel, Gy myn heelal, bly gehucht! Nimmer kende ik 't volksgewemel, Noch der stad verpeste lucht. 'k Sleet myn jeugd in dal en beemden, Zonder kommer noch verdriet. Niets benydde ik ooit aen vreemden, En - 'k moet henen.... 't lot gebiedt! Voor de zon haer gouden stralen Blinken liet op berg en veld, Was ik daeglyks in de dalen, Van myn kudde vergezeld. En de toonen der schalmeijen, En de klank van Roosje's lied Galmden weêr in de valleijen.... Ach! 'k moet henen.... 't lot gebiedt! 'k Groet u, heuvlen, wouden, dreven, Dalen lief voor myn gemoed. Karel moet u thans begeven, 't Is misschien zyn laetste groet.... Hy die ryk is, moet niet henen; Schatten heeft myn moeder niet. My zyn vreugd en heil verdwenen, - Ik moet henen.... 't lot gebiedt!