Het Taelverbond. Jaargang 6

[p. 229]

Liefdezucht.
Door Prudens Van Duyse.

Almagtige, ik ben niets, maer gij hebt mij geschapen,
Maer voor mijn biddend oog hebt gij de majesteit
Van 't eindloos schepseldom, van werelden verbreid,
Maer in dit plechtig ruim laet gij mij wellust rapen.

Zwaei de Engel van den dood vrij tegen mij het wapen,
Gij spreekt in mijne ziel het woord: Onsterflijkheid;
O Vader, die mij eens met liefdevlerk omspreidt
Op dit herbergzaem bed waer ik mij leg te slapen.

Almagtige, ik ben niets, maer 'k voel dat gij bestaet,
Mijn zwakheid rijst vol moed tot uw verheven luister:
Met kinderlijken dank aenschouw ik uw gelaet.

Ja, Heer, ik ben uw zoon: ik klapwiek uit den kluister
Der aerdsche nacht tot u. Laet werelden vergaen,
Ik, schaduw des bestaens, bid d'Eeuwige eeuwig aen.