Het Taelverbond. Jaargang 6(1850)– [tijdschrift] Taelverbond. Letterkundig Tydschrift, Het– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 230] [p. 230] De wonderharp, door J.M. Dautzenberg. In 't grauwe noorden ligt een eiland Door sagensluijers dicht omhuld, Waer schaersch en magergrazig weîland Nauw schapen by de menschen duldt. En doch was 't heil er niet ontweken, Daer stond geen hut heel vreugdeloos, Eens bloeide er in die ruwe streken Een wonderschoone maegdenroos. Volzalig klopten aller harten By d'aenblik dezer reine jeugd; By haer vergat men leed en smarten, Zy paerde schoonheid, liefde en deugd. Een booswicht zag die bloem en blaekte, En zocht ze vurig in zyn macht, En listig en gewapend schaekte Hy 't lieve kind in donkre nacht. [pagina 231] [p. 231] Doch schonk het maegdlyn uit den noorde Dien woesten niet een liefdelonk; Zyn stael heur boezem wreed doorboorde, Heur lyk op 't steenen oever zonk. De moorder vluchtte nu de stede, Waer hy zyne euveldaed beging, Hy vluchtte en leefde in rust en vrede Te midden in een weeldenkring. En heure bloedverwanten zochten Door heel de streke, wyk voor wyk, En vonden maer wat de ysgedrochten Hun lieten van het maegdenlyk. Doch een, die haer met zin en ziele Een outer had in 't hart gebouwd, Die wou niet, dat heur rest verviele, Of wierde aen de aerde toevertrouwd. Uit de overblyfsels der geliefde Schiep hy een harp met kronkelbocht, En met heur hair, schoon 't hart hem griefde, Besnaerde hy zyn kunstgewrocht. En toen het prykte hel en vaerdig Het schoon gevormde liefdepand, Toen hield ten spele hy onwaerdig Zyn eigen kunstbeproefde hand. Hy hing het dierbaer aengedenken Aen zyner hutte naekten muer, Opdat dit zicht hem troost zou schenken In zynes levens scherp en zuer. [pagina 232] [p. 232] Dan trad de moorder eens na jaren Met vrienden in die needre woon, En plotsling beefden alle snaren Der harpe tot een klagetoon. Die toon verhief zich naer en naerder, Dat angst den moordenaer beving, Die toon verhief zich klaer en klaerder Tot heldre mooordbeschuldiging. En hy, die 't maegdlyn uit het noorden Zoo snood deed vallen onder 't stael, Bezweek nu by der harp akkoorden; Als troffe hem des hemels strael. Zyn gruweldaed moest hy belyden, Zy drukte zwaerder hem dan lood; De straffe kon hy niet vermyden Der smaed-en schandevolle dood. 29 Jan. 1851 Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij