Het Taelverbond. Jaargang 5
(1849)– [tijdschrift] Taelverbond. Letterkundig Tydschrift, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 423]
| |
Eens kwam een ridder, ryk gedoscht:
‘Trouw meisje, wees gegroet,
Gegroet, myn smid! maek, wat het kost,
Een kransken voor myn bruidje,
Myn bruidje lief en zoet.’
En als het kransken was bereid
En blonk in ryken glans,
Dan hangt Heleen in treurigheid,
Wanneer ze gansch alleen was,
Aen haren arm den krans.
‘Ach! wonderzalig is de vrouw,
Die 't kransken dragen kan,
Ach! schonk my toch de ridder trouw
Een kransken slechts van roozen,
Wat waer' ik blyde dan!’
De ridder keerde haest terug,
Beziet het kransken goed:
‘Myn lieve goudsmid, maek eens vlug
Voor myne bruid een ringsken
Vol diamantengloed.’
En als het ringsken was bereid
Met vuergen diamant,
Dan steekt Heleen in treurigheid,
Wanneer ze gansch alleen was,
Het half aen hare hand.
‘Ach! wonder zalig is de vrouw,
Die 't ringsken dragen kan.
Ach! schonk my toch de ridder trouw
Een lok slechts van zyn hairen,
Wat waer' ik blyde dan!
| |
[pagina 424]
| |
De ridder keerde haest terug,
Beziet het ringsken goed;
‘Gy maektet, goudsmid, schoon en vlug,
De gaven voor myn bruidje,
Myn bruidje lief en zoet.
Opdat ik weet hoe 't haer zal staen,
Kom, schoone meid, kom by!
En doe myns liefjes bruidsmuk aen:
Laet my een proeve nemen;
Zy is zoo schoon als gy.’
De prille maget was gereed
Om naer de kerk te gaen,
Zy had haer allerbeste kleed,
Dewyl het 's zondags vroeg was,
Zoo lieflyk aengedaen.
Nu kleurden hooge blozen gansch
Haer wang met amarant;
De ridder zet haer op den krans,
Hy steekt haer aen het ringsken,
Dan vat hy hare hand.
‘Helena zoet! de scherts heeft uit;
Gy hebt myn hart geraekt,
Gy zyt die allerschoonste bruid
Voor wie het gouden kransken
En 't ringsken zyn gemaekt.
By goud en peerlen, ryk en fyn,
Helena, groeidet gy,
Dan moest u wis een teeken zyn,
Dat tot verheven eere.
Gy zoudet gaen met my.
|
|