Het Taelverbond. Jaargang 5

[p. 186]

Visscherslied, door Johan Van Rotterdam.

Op! makkers de golven getart.
Hoe grimmig de winden ook loeijen,
Wy kennen op aerd geene boeijen,
En spotten met dood en met smart,

Frisch op! nu de zeilen gereeft.
Hoe hevig de baren ook zieden,
Wy willen de zeeën gebieden,
Thans dat het gevaer ons omgeeft.

Juich allen! geen onzer is laf.
Zoo heden dit bodemje scheure;
Dat niemand het leven betreure,
Wy vinden de zee voor ons graf.

Moed! broeders, zooveel als weleer,
Zoo heden wy moeten bezwyken,
Dan vinden ons kinders de lyken
Van allen, in 't duinzand nog weer.

Op! makkers, de golven getart.
Hoe grimmig de winden ook loeijen,
Wy kennen op aerd geene boeijen,
En spotten met dood en met smart.

15 Meert 1849.