Het Taelverbond. Jaargang 4

Myn roozelaer.
Door Willem Rogghé.

Op myn venster prykt een roozlaer
En hy bloeit jaer uit, jaer in,
'k Hecht zoo gaerne van zyn bloempjes
Op een boezem dien ik min.

[p. 551]

 

Och! wist ge eens wanneer heur adem

 

In dier roosjes aêm versmelt,

 

Wat een schat van hemelgeuren

 

Uit haer borst my tegenwelt!

 

 

 

Op myn venster prykt een roozlaer

 

En hy bloeit jaer in, jaer uit,

 

Trouwde ik ooit - 'k wou van zyn bloesem

 

In het kransje myner bruid.

 

 

 

Och! wat zou ze lieflyk wezen

 

Met zoo'n purpre roozenkroon,

 

Als 'k haer zou naer 't outer leiden, -

 

Ja, zoo waer' zy engelschoon!

 

 

 

Op myn venster prykt een roozlaer

 

En hy bloeit jaer in, jaer uit,

 

Werd ik vader, al zyn bloemen

 

Plukte ik voor myn liefdespruit.

 

 

 

Och! wat zou 'k my zalig wanen,

 

Zag ik eens myn schuldloos wigt

 

Lachend met die roosjes dartelen

 

Wyl 't op moeders schootje ligt.

 

 

 

Op myn venster prykt een roozlaer

 

Dien 'k voor goud niet geven zou

 

Want ik droome zoo wellustig,

 

Telkens als ik hem beschouw.

Gent, 1848.