Het Taelverbond. Jaargang 4



[pagina 125]
Had God een bietjen my gemaekt. (Kindergedichtjen) door Prudens Van Duyse. Had God een bietjen my gemaekt, Met lichte kleine vlerken, Ik zou, wanneer de lente naekt En 't geurig bloemeken ontwaekt, Vol vlyt en iever werken. Ik zou elk morgen lief en klaer Den dag my al benutten, En vliegen hier, en vliegen daer, En uit de bonte bloemenschaer Een schat van honig putten. Ik zou dit kostelike zoet Den armen zieke bieden En, even als de ryke doet By welbesteden overvloed, Vertroostte ik schaemle lieden. Maer God heeft my een kind gemaekt, En gaf my geene vlerken: Die God, voor wien myn hertjen blaekt, Wil ook de luiheid zien verzaekt Door 't kind, dat bly moet werken.
[pagina 126]
Dat wil ik, zynen naem ten eer, Myn' oudren ten genoegen: Ik wil aen hunne les en leer Gehoorzaem zyn, en immermeer Naer 's Heeren wet my voegen. Ik wil de bloemekens zoo frisch, Ook vrolik, zien herleven, En spoedig, vol erkentenis Voor alles wat zoo geestig is, Naer buiten my begeven. Is 't honigmaken my ontzeid, God schonk, by vele gaven, My 't daegliksch brood vol liefdrykheid, En 'k mag een armen mensch die schreit, Schoon maer een kind, al laven.