Het Taelverbond. Jaargang 3

Vaerwel van Frederik de Merode (1830).

Hoort gy, Liefste, hoort gy 't knallen

Van het losgedonderd schot?

Men beslist in Brussels wallen

Belgie 's overdierbaer lot?

O! ik voel my 't hert ontbranden

By het domm'len van 't kanon;

Ja, ik zie, in gindsche landen

Schittert weêr de vryheidszon.

[p. 607]

Zy.

Waerom beeft myn hert by 't hooren

Van dien vryen wapenkreet?

Zou de kryg myn boezem storen,

Zucht ik om het oorlogsleed?

Zou ik, Dierbre, moeten klagen

By de vreugd van 't Vaderland?

Zou de zege rouw doen dragen

Over d'allerduersten pand?

Hy.

Liefste Gade, staek uw zuchten,

Berg die weedomvolletraen,

Laet uw hert geen onheil duchten,

Gord my 't zegewapen aen:

Komt by vader, lieve zonen,

Hoort zyn les en jongst vaerwel,

Staekt een poos uw blyde toonen

En uw lieflyk kinderspel.

Zy.

Zult gy dan, myn dierbre Gade,

My verlaten in myn smert?

'k Bid u, Jesus, om genade,

Keer die droefheid van myn hert,

Bitter valt my 't tranenplengen,

Somber is my 't naer verschiet:

Wil, o God, hem wederbrengen

Die te vroeg my weduw liet.

[p. 608]

Hy.

God, myn kindren, zy uw hoeder

Hy alleenig zy uw kroost;

Eer, bemin steeds uwe Moeder,

Gy, myn jong en teeder kroost?

En gy, liefste, droog uw wangen,

Neem myn hert tot liefdepand;

Blyf niet aen myn boezem hangen,

Wyd myn arm aen 't Vaderland!

Hendik Pelsers.

Sint-Truijen.