Het Taelverbond. Jaargang 3(1847)– [tijdschrift] Taelverbond. Letterkundig Tydschrift, Het– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 494] [p. 494] Hans Hakkelberg. Hurrah! dat rûschet un brûset e mâl! Soo 'n rennen in walde dorch berg un dâl! Un düstere nacht as een likendoek, Un 'ertwischen donder un blitz un vloek! Vôroppen een hudderig ulendier, As läge 'ne seel' in 'n sterven hier! Un dänne de hunde tjaf, tjif, tjif, tjaf, Dat werdt nog mannigen rêe sîn graf! Un driven un pitschen un pirschen soo vêl, As dreve de düvel alhier sîn spêl. Dat grüw'l! vorware dat is he gewis - De düvel in swarter finsternis. Op 'en paerde besprûeijed van aerd' un schûm Un lät van wijen sik anseen kûm. Verloren - verloren wat immer he vât! Nein jager mid isen un flinte nât. Un wei anröepet 'en riesen rood, Fluks makt he ne mid 'en spete dood. Soo jägt he herummen dorch berg un dâl, Doch nich ût vreude, - mid gram un kwâl. Wei soo frech under 'er kerke schôt, Nu jägt he herummen in bloe'e rood; Dei pitschte besammen bi dage, bi nacht De buren as hunde to siner jacht, Nu pitscht-ne sîn bööse gewissen tru Rings umme ne vloek un vlamme glu; Un vindt in 'er aerde nich roe un rast; Het jägt-ne herummen in eeuwiger hast. E. Smelzkop. Brunswik, September 1847. Vorige Volgende