Het Taelverbond. Jaargang 3
(1847)– [tijdschrift] Taelverbond. Letterkundig Tydschrift, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 192]
| |
Myn tenten sla ik schielyk op,
En vouw ze ook spoedig saêm,
Gelyk de zwervende Arabier;
Met my verdwynt myn naem.
Soms droomde ik dat een schoone vrouw
Op mynen boezem sliep;
Soms droomde ik dat een aerdig wicht
My: ‘vader, vader!’ riep.
Maer ver van my die tooverdroom:
Hy duerde veel te lang,
En nu ik eindlyk ben ontwaekt,
Maekt hy my 't hart nog bang.
Die droom vliedt nimmer uit myn geest:
De lieve moeder stierf,
En kort daerop het aerdig kind,
Dat ik van haer verwierf.
Thans is dit heil geheel voorby;
Ik heb geen tranen meer:
Als vry gezel, met ligte vracht,
Zwerf ik op 't aerdryk weêr.
Wat bleef my over van dien droom?
Twee vlechten, ligt als wind:
De bruine, van der moeder hair
De blonde, uit 't hair van 't kind.
Als ik de blonde vlecht aenschouw,
Verbleekt my 't morgenrood;
Als ik de bruine vlecht aenschouw,
Verlang ik naer den dood.
F. Rens.
(Hoofddenkbeelden van Haring.) |
|