Het Taelverbond. Jaargang 3(1847)– [tijdschrift] Taelverbond. Letterkundig Tydschrift, Het– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 189] [p. 189] De treurwilg. Fantazy. Een wandelaer. I. Waerom, o wilge, hellen uwe twygen Zoo treurig naer het stof, Als elke bloem haer geur doet stygen Den Eeuwigen tot lof! Waerom dit treuren, als de filomelen, Die barden van het vooglenheer, Met dichtrentoon hun loflied kwelen Den grooten God tot eer? Waerom, o boom, buigt gy den schedel Wen 't al om u met fierheid ryst Als waert gy eene plant min edel Dan 't grasje dat het schaepje spyst. O ja, dat heft toch ook den stengel Zoo netjes in de lucht; Maer gy verbeeldt een weenende engel, Die over 't menschdom zucht! En hoor ik door uw blaedren 't vlugten En 't suizen van den wind, 't Is of ik eene vrouw hoor zuchten Om 't afgestorven kind! [pagina 190] [p. 190] Dit zyn de beelden die 'k my toover, Als ik, o sombre boom, By stillen nacht uw treurig loover Zie zwieren in den stroom. II. Of zyt gy 't beeld, o boom, dier moed- en hopeloozen Die heen en weêr gesleurd, door 's werelds woest orkaen, Steeds voor hun eigen ik, ja, voor heel 't menschdom blozen, En roepen met een zucht: ‘Waerom moest ik bestaen? ‘Waerom moest gy, o mensch, dit rampendal betreden? ‘Wat is uw doel, o dwaes? Wat zyt ge toch? - Een niet! ‘Waerom hier eengen tyd met bitterheid gestreden? ‘Uw heden is vol smart, uw morgen vol verdriet! ‘Gy moogt een hemelryk in uw verbeelding dweepen, ‘De ontbindingskracht komt eens, en slaet uw plannen neêr, ‘En hy die op den troon, en hy die onder 't zweepen ‘Der dwinglandy bezweek, vermengelen zich weêr! III. De treurwilg, Er bloeide een roosje Aen mynen voet Met lieflyk bloosje En 't rook zoo goed; En alle jaren Zag ik de roos, Met nieuwe blaren Met schooner bloos! [pagina 191] [p. 191] 'K zag haer verschynen Met liever kleur, Dan weêr verdwynen Met zoeter geur. Eens scheen het huilen Van 't woest orkaen Als uit de kuilen Der hel te ontstaen! En 't schoone roosje, Zoo lief van blaên, Zoo zacht van bloosje Stierf in 't orkaen! Als hopelooze Buig ik het hoofd, Sints myne rooze My werd ontroofd. Ik ben het beeld der zinnelooze Die van haer lieveling Na 't plukken van de maegderooze Voor liefde smaed ontving! Felix A. Boone. Gent 1847. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij