|
| |
| |
| |
Voorheen en nu.
Betrekkelyk het reizen.
I.
Het reizen was voor vyftien jaer
Een onderneming vol gevaer,
Ons oudren die dat weten,
Herinn'ren nog met schrik en schroom,
Hoe hier een Neef en daer een Oom,
Toen hun de donker overviel,
En bange schrik spookte in hun ziel,
Daer zy geen spoor meer vonden;
En aen de onzekerheid ten prys,
Hun haren regt, als bezemrys,
Op hunne hoofden stonden.
En hoe ze langs een aeklig hol,
Van moordenaers en binders vol,
En spraken zy by 't haerdsteêvuer,
Eens later van hun avontuer,
Dan rilden nog hun leden.
| |
| |
Hy, die toen Brussel had gezien,
En Diest en Leuven bovendien,
Mogt zeker 't woord vry voeren;
Die man was ondervindingryk,
En ieder gaf hem steeds gelyk,
De burgers als de boeren.
Wie in dien tyd naer Gent eens ging,
Voor ervenis of regtsgeding;
Van noode eer hy nog vaerdig was,
Eer hy den weg kende en zyn pas
Op 't stadhuis was gaen vragen.
Hy sliep er 's nachts geen oog meer van;
En kwam het uer van scheiden dan,
Dan weenden kroost en meiden;
De vrouw snikte uit in bang getraen:
‘Ach! hadt gy het par brief gedaen,
Zoo als wy vroeger zeiden!
De stroopers van den grooten weg,
Verrassen achter haeg en heg,
De reizers in hun strikken.’
‘Vrouw’ was het antwoord ‘laet my gaen,
En trek u dat zoo zeer niet aen,
De zaek zal zich wel schikken.’
‘Dat u de Hemel dan bewaer',
Voor hindernissen en gevaer,
Waer gy ook mogt verblyven;
En als ge ginder aenkomt, man,
Geef u dan toch de moeite van
Een letterken te schryven.’
| |
| |
‘Vast’ was het antwoord ‘kom, ik ga.’
En heel de buerschap zag hem na,
By samenscholend klappen.
Een riep: ‘'k deed voor geen hesp hem naer,
'k wed hy is morgen avond daer,
Hy kan verduiveld stappen.’
Een tweede zeî: ‘hy 's nog al stout,
Voor eenen man die is getrouwd,
Zoo 't huis alleen te laten;
De duisternis daelt vroeg in maert,
En 't nachtgespuis is wreed van aerd,
De man werd nog al goed bemind,
En daeglyks kwamen buer en vriend,
Eens hooren hoe 't de huisvrouw had,
En of heur gade uit Vlaendrens stad,
Nog niet en had geschreven.
Waerom hy liefst niet par voituer
Naer Gent gespoord was uer op uer,
Hy moest niet uitlogeren;
't Is waer, het kost wel grof en groot,
Maer, hy is nog al goed te poot,
Tien ure is toch al ver van hier,
'k Mogt slechts myn vader eens naer Lier
Wat zal hy 's winters aen den haerd,
Van alles wat hem wedervaert,
| |
| |
Acht dagen bleef de man absent,
Eer men hem wederzag van Gent,
En hy bleef jaer en dagen,
Tot op zyn laetsten levensstond
Van alles wat hy ondervond
| |
II.
't Tydstip, daer wy nu in leven,
Ziet er heel wat anders uit;
De afstand is geheel verdreven,
Waer de stoom ons henen kruit.
Hy die zulks niet luid bekende,
Kan voor geenen voortgang zyn;
Die was nimmer van Ostende,
In een omzien aen den Rhyn.
Kunt ge in Brussel u behagen,
't Is een reis van korten duer;
Men zal u er henen dragen
Schier op minder dan een uer.
Heel den dag kunt ge u vermaken,
Onverhinderd, ongestoord;
En voor nog de nacht zal naken,
Staet ge weêr voor Kipperpoort.
Wilt gy de oude stad van Keulen,
Wilt gy Aken zien en Bonn;
Klimt niet op een mankend veulen,
Haspelt met geen postiljon.
's Morgens springt gy op den wagen,
Waer me een karig loon voor eischt;
En dan komt men u nog vragen,
Waer gy 't liefste henen reist.
| |
| |
Drakenveld en Zevenbergen,
Steeg de Djek alleen eens op;
Maer sinds wy de verte tergen,
Klautren we ook op hunnen kop.
Zoekt daer door een verrekyker,
Of ge er onze stad in vindt;
Waer het brood op heuren spyker,
U in 't klimmen overwint.
Blikt der Schelde golven over,
Staert van Waesland tot aen zee;
Daer spookt ramp en jammer grover,
Hongersnood verspreidt er 't wee.
Ierlands ramp is minder groot;
Al uw heil zaegt gy verdelgen,
Daer het zuider 't zoo gebood.
Gy wordt niet door ons verlaten,
Moog ons broederhulp u baten,
Ons ook nypt de duerte bang.
Artevelde's dierbre zonen,
Telgen van ons eigen stam;
Denkt, hoe 't lot u thans komt hoonen,
Hoe soms moed, u redden kwam.
Maer 'k zie ginds het stoomtuig rooken,
Vlug een wagen ingesneld.
'k Hoor hem onder 't huilen koken,
Hy beproeft zyn dol geweld.
'k Voer, met 's Vlamings lot bewogen,
Uit de landen van den Pruis,
En verscheurend mededoogen,
Bragt ik in myn boezem t'huis.
Antwerpen, 1847.
|
|
Auteursrechtvrij