Het Taelverbond. Jaargang 2
(1846)– [tijdschrift] Taelverbond. Letterkundig Tydschrift, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 503]
| |
Zie, hun kleed is witter, schooner
Dan dat ik des zondags draeg;
Want ik heb geen gouden lintjes
Vastgestikt op mynen kraeg.
Altoos zegt ge dat ik lief ben
Met myn blos en krullend haer;
Doch ik zou nog schooner wezen
Zoo ik zulk een kindje waer.
Moeder, zie, ze hebben allen
Gouden borden op hun kniên,
Waervan zy de schoonste vruchten
Vriendlyk aen elkander biên.
Nooit nog hebt ge zulke druiven
Voor my, moeder, meêgebrogt,
En ik weet niet of gy ooit reeds
Zulke blozende appels kocht.
Hoor eens, hoor daer spreekt een kindje!
Wat is zyne stemme zoet!
Hoor, het zegt daer aen een ander
Dat het voor my zingen moet.
o, Wat zal die zang toch schoon zyn.....
Ach! maer zingen wil het niet;
't Antwoordt, dat ik eerst moet slapen,
En dan zingt het my een lied.
De andren zullen mede zingen........
Moeder, maer ge zucht zoo diep?
En waerom zoo bitter weenen?
'k Wenschte dat ik spoedig sliep.
| |
[pagina 504]
| |
II.Dry bloemkens.
Dezen morgen ging ik wandlen
In myn gaerdekyn;
'k Vond dry kleine bloemkens staen:
Allen hadden kleedjes aen,
Kleedjes van satyn.
't Eerste was een minzaem roosken
Met een zachten blos;
't Bloemken was zoo fier en malsch
En het hief zoo trots zyn hals
Uit den kraeg van mos.
En het tweede was een lelie
In een blank gewaed;
Op haer ranken stam verhief
Zy zich in haer dos zoo lief;
Schoon was ze inderdaed.
Een viooltje was het derde;
'k Ging het schier voorby,
't Gras verborg zyn purpren kleur;
't Streelen van zyn zoeten geur
Slechts verried het my.
Heden loeide 't onweer hevig
In myn gaerdekyn.
De avond deed het onweêr vliên,
'k Ging dan naer myn bloemkens zien,
Bloemkens lief en fyn.
| |
[pagina 505]
| |
't Weêr, ach! heeft er twee gebroken!
Roosken met uw blos,
'k Dacht het wel, ge waert te fier;
Gy - te trots op uwen zwier,
Lelie in uw dos.
'k Trad naer 't nederig viooltje;
'k zocht tot ik het vond.
't Keek verschrikt van uit het gras
Of het onweêr over was.
Schoon was 't op dien stond!
| |
III.Lief knapelyn.
Lief knapelyn, lief knapelyn,
Ge breekt de bloemkens schoon en rood,
Van 't gaerdekyn.
Laet toch de bloemkens allen staen,
Al zien zy u zoo teeder aen;
ô Staek uw spel!
Lief knapelyn, lief knapelyn,
Ge doet niet wel!
Lief knapelyn! lief knapelyn!
Gy ademt eerst al haren geur
Zoo zoet en fyn;
En treuren zy in uwe hand,
Ach! dan vertrapt ge ze in het zand
Met wreeden voet.
Lief knapelyn, lief knapelyn,
Ge doet niet goed!
Hendrik Peeters. Mechelen, 1847. |
|