Het Taelverbond. Jaargang 2

[p. 394]

De bedrogene vryheid.

De vryheid, eene lange vrouw,

Fier, statig, maer oprecht,

Zoo als 't verhael van wie haer kent

Ons van dit schepsel zegt.

De vryheid dan was zonder plaets

En reisde suklend rond;

Zy zocht of ze ergens in een land

Geen post meer open vond.

Want dikwyls zoekt men 't vrouwmensch op

En biedt den post haer aen

Te midden op de groote markt

Als een godin te staen.

Doch meestal duert dit ook niet lang,

Een maend of twee; ik zeg

In 't eerst is men te gek er meê

En jaegt ze later weg.

Ter zaek, de vryheid reisde rond

En las in een koerant

Dat men weêr om haer schreeuwde en riep

In zeker vruchtbaer land.

[p. 395]

 

Het is, naer dat ik gissen kan

 

Wel zestien jaer geleên;

 

Zy huerde ras een postgery

 

En trok er daedlyk heen.

 

 

 

Zy reed weldra de hoofdstad in,

 

Kwam op het volksplein aen,

 

En zag om een versierden boom

 

De volkshoop juichend staen.

 

 

 

Zy spoedt zich by den magistraet,

 

Zy groet hem met een zwier

 

En sprak: Mynheer ik werd gevraegd

 

En zie nu ben ik hier.

 

 

 

Maer zeg eens eerst waer zal ik staen,

 

Iets dat ik aerdig vind,

 

Op 't plein dat my met recht behoort,

 

Daer danst men om een lind. -

 

 

 

De groote man zag vreemd omhoog;

 

Hy keek de vryheid aen

 

En sprak: wel neen myn beste vrouw

 

Gy hebt ons slecht verstaen.

 

 

 

Men heeft u wel aen 't volk beloofd,

 

Maer tot bedrog en schyn;

 

Want voor der volken grove maeg

 

Is vryheids kost te fyn.

 

 

 

't Volk is hier dadelyk te vreê,

 

Een boom slechts maekt het bly,

 

Het danst er rond als malle Jan,

 

En waent zich drommelsch vry.

 

 

 

En zoo bedriegt men 't domme grauw,

 

Het is voldaen en zwygt,

 

Wanneer het als een lastig kind

 

Een pop of klater krygt.

 

 

[p. 396]

 

Voor my 'k veracht zoo 'n laeg bedrog,

 

Dien blinddoek van 't publiek;

 

Maer zie, ik houd de tanden digt

 

En zwyg uit politiek.

 

 

 

Dus zie dat gy hier stil verhuist

 

En u naer elders wendt,

 

Eer 't mommenspel in duigen valt

 

Wanneer u 't volk erkent. -

 

 

 

De vryheid trok al zuchtend weg,

 

Zag nog eens even om

 

Naer 't dansen rond den vryheidsboom

 

En dacht: wat zyn ze dom!

 

 

 

Jan Van Ryswyck.