|
| |
| |
| |
Aen Gustaef Buschmann,
by zyne reize in het Luxemburgsche.
I.
ô Broeder, zeg, terwyl uw vrye, blyde voet
Den weerden boôm betreedt waer onze vadren rusten
En u geen kommer zuchten doet;
Gy voortgaet of verwylt naer inspraek uwer lusten
En 't oog laet weiden om u henen overal,
Op krocht en toren, berg en dal.
Terwyl by elke plek, by elken stap de bloesem
Der jeugd verkwikt, verfrischt in d'opgeruimden boezem
En 't woeste landschap u verhaelt
Hoe ge aen de klare bron uw brandend voorhoofd koeldet,
Hoe ge eens, als kind, langs al die heuveltoppen woeldet,
Langs waer ge nu, als jongling, dwaelt;
Terwyl het harde stift, gehoorzaem aen uw vingren,
De rotsenpuinen schetst waer langs de beken slingren,
D' aêloude tempel, 't gulle veld,
De sombre kloosterpand, de fiere riddersloten,
Met heimnisvolle tooverglanzen overgoten
Wanneer de zon naer 't westen snelt;
| |
| |
Terwyl de hemelkunst, waerin uw geest zich wiegelt,
U toelacht als een vrouw die in haer kind zich spiegelt,
Uw jong en vurig brein bezielt,
U met heur gulden wiek beschut, en alle waerheid
Ontsluijert in het ryk der schaduwlooze klaerheid
Waer 't Serafynen leger krielt;
Zeg, broeder, denkt ge dan wel somtyds op dengenen
Voor wien er sedert lang geen zon meer heeft geschenen,
Wiens hulkje ontbreekt en zeil en roer?
Op hem die, wereloos in dreigende gevaren,
Geen koene loods en heeft by 't slingren van de baren?
Zeg, broeder, denkt gy op uw broêr?
| |
II.
Ja, ge zyt me nog indachtig!
Ondervond ik vreugde of smart,
Scheen myn toekomst hel of zwart
Onverschillig, neen, waerachtig!
Neen, dat was my nooit uw hart!
Wat dan ook uw geest bevrachtte,
Wat er omwoele in uw brein,
Niets by u wordt eng of klein!
De hoogmoedigste gedachte
Liet uw boezem vlekloos, rein!
Is uw kunst een tooverroede,
Ook de myne is streng; - beviel
Wy zyn broedren naer den bloede,
Beter broedren naer de ziel!
| |
| |
| |
III.
Zeg, hoort ge niet somwyl by 't dolen langs die streken,
In 't blonde korenveld, in 't murmlen van de beken,
In 't digte heesterbosch van d' avondwind gekust,
Iets dat men voor den zucht, de klagt zou mogen houden
Van eene schaduw die u opvolgt langs de wouden,
Die reist wanneer ge reist en rust wanneer ge rust?
't Is een gemurmel, 't is een zucht, het is een wasem,
Het weifelend gesteen van eene verre klaegstem,
Een, ik en weet niet wat, maer rein en roerend toch!
ô Zeg, myn broeder, wen die stem tot u komt spreken,
Zeg, voelt ge dan geen traen uit beide uwe oogen breken,
Geen weemoedstrane zoet en lauw als moederzog?
Zeg, voelt ge dan niets vreemds uw boezemrust verstooren,
Een naemloos mengsel dat, uit vreugde en smart geboren,
Uw diepgeroerde hart gedweeër kloppen doet?
Ontsluit zich niet voor u de wereld van de droomen,
Wordt ge op des engels vuer'ge vlerken niet genomen,
En zweeft ge niet in 't ruim van 't mymerend gemoed?
ô Luister, 't is myn ziel die, voor een luttel stonden,
Van allen vuigen boei des lichaems is ontbonden,
Die 't juk der zinnen, 't juk des vleesches mag ontvliên;
Zy is het, ja zy is 't, die, 't weemlend graf ontheven,
Nog sneller dan de duif by 't rustloos huiswaerts streven,
In u heur besten vriend ter vlugt komt wederzien!
Wat ongekende magt! Geheimnisvolle krachten!
Wat goddelyke drift! Wat hemelsch vurig smachten!
Gewyde kunstenmin die aentrekt en verbindt!
ô Heil'ge broederliefd', gy komt het hart vereenen
Van 't jonge kinderpaer door de eigen strael beschenen,
Door de eigen hand gevoed, door 't eigen hart bemind!
| |
| |
Welaen! wat geeft en tyd en afstand voor ons beiden;
Wat geeft het of de mensch ons broederspoor komt scheiden;
Wat geeft ons van fortuin het wis'lende gelaet!
Wat geeft de wereld ons? Ze is koud voor eedle wetten,
Ze vreest niet met den voet de bloem der kunst te pletten,
En mint wie tot den krop in 't vuige goud zich baedt!
Wat geeft het of myn lucht blyft haren luister missen!
Wat geeft, wat geeft het toch of 't floers der duisternissen
Zich als een zweetdoek om myn bleeke lenden vouw'?
Geen noodloos hinderpael, geen noodlot zal hier baten,
De wufte lukgodin mag u of my verlaten,
Steeds klopt des broeders hart voor 't hart des broeders trouw!
Naer het fransch van Ernest Buschmann.
|
|
Auteursrechtvrij