Het Taelverbond. Jaargang 2

[p. 147]

Het Vlaemsche meisje.

Ik ben een maegd van 't oude Vlaendren;
Myn oog is blauw, en zacht myn blik;
Ik heb een hart, waer teêr gevoel troont;
Maer list en schyndeugd baert my schrik.

Ik ben een maegd van 't oude Vlaendren;
My gloeit de toorn in 't blauwend oog,
En in de borst voed ik verachting
Voor hem die 't vaderland bedroog.

Ik ben een maegd van 't oude Vlaendren:
Geen ander land hoe schoon het zy,
Zou 'k my ten vaderland verkiezen,
Al stond heel de aerd' ter keus my vry.

Ik ben een maegd van 't oude Vlaendren;
Myn vlammend oog schiet spot en hoon
Op hem die deze keus niet toejuicht,
Op 's lands onzaelgen basterdzoon.

[p. 148]

 

Gy zyt geen zoon van 't oude Vlaendren;

 

U boeit het vreemde. - Vlied myn blik;

 

Gy zyt het vaderland niet waerdig;

 

Want gy bemint het niet, als ik.

 

 

 

Gy zyt geen zoon van 't oude Vlaendren;

 

Myn gansche ziel verfoeit u diep,

 

Dwaes! Vreemdling! die den grond verloochent,

 

Waerop, voor wien de Heer u schiep.

 

 

 

Gy zyt geen zoon van 't oude Vlaendren;

 

Want vreemde tael bevlekt uw' mond,

 

Die gy afgodische eer durft bieden,

 

Met vreemde pochers in verbond.

 

 

 

Ik ben een maegd van 't oude Vlaendren;

 

Myn hart, aen deugd en eer verpand,

 

Ontgloeit en poppelt by den name,

 

Den heilgen naem van 't vaderland.

 

 

 

Zoo hevig zal het eenmael kloppen

 

By 's jonglings naem, zyn' grootheid wis,

 

Die 't vaderland als my zal minnen;

 

Die edel, goed en Vlaming is.

 

 

 

F. RENS.

Gent, December 1845.

Klopstok's Deutsches Mädchen, vry gevolgd.