Het Taelverbond. Jaargang 1

[p. 75]

Op een album.

‘Muze, hé! kom eens beneden!’
Riep ik, en de goede vrouw
Kwam heur zangberg afgevlogen
En ze vroeg me wat ik wou.

‘Wel, zoo sprak ik, daer 's een juffer
Die me een albumwerksken vraegt;
Kunt ge my daer niets dicteren,
Muze, niets dat haer behaegt?’

‘Voor een juffer?... Wel, by voorbeeld:
Schryf eens dat ze los van zwier,
Dat ze schoon is en bevallig;
Dat doet toch altyd plezier.’

‘Hemel! zou ik dat gaen schryven,
Muze, wel wat denkt gy dan!
Daeglyks leest ze 't in heur spiegel
Beter dan ik 't schryven kan!’

‘Schryf dan een melancholieksken;
Iets van heimwee en van smart;
Dan hebt gy 't gemak van 't rym nog:
Smart rymt steeds zoo wel op hart!’

‘Neen, ik dank u daervoor, Muze;
ô! Ge kent de meiskens niet!
Weet ge wel wat zy dan zeggen?
Zie! - Daer gaet de Jan verdriet;

[p. 76]

 

Zie! - Hy bloost gelyk een appel;

 

En nogtans wanneer hy schryft,

 

Is 't er een wien steeds een traendrop

 

Langs de bleeke wangen dryft!’

 

 

 

‘Wel, hernam de Muze weder,

 

Bied haer dan een bloemken aen,

 

Schryf een dichtjen op de starren,

 

Op de zon of op de maen.’

 

 

 

‘Ja! in 't midden van den winter

 

Versch ontloken bloemen biên,

 

En van zon en mane schryven,

 

Nu ik in geen week misschien

 

Door de opeengepakte neevlen

 

Zon of maen meer heb gezien!

 

Neen, ik dank u nogmaels, Muze.

 

 

 

Doch de Muze riep gestoord:

 

‘Schryf dan iets op niemedalle

 

Als ge wilt!’ - en zy vloog voort.

 

 

 

Iets op niemedalle schryven,

 

Dacht ik, dat 's een vieze raed!

 

Dat 's een raed dien ik wil volgen,

 

............................

 

En ge ziet wel inderdaed,

 

Juffer, dat er op uw album

 

Iets en niemedalle staet.

 

 

 

Jan Van Beers.

January 1845.