Het Taelverbond. Jaargang 1

[p. 153]

De scheiding.

Twee roosjes bloeiden op myn venster.
Geen bloemenpaer zoo lief zoo schoon:
- Zy schonken aen myn hart genoegen
En balsem aen myn stillen woon.
- Myn meisje vroeg my een dier roosjes
En zag zoo minnelyk my aen;
- Ik gaf het roosjen aen de lieve....
En aen myn oog ontviel een traen....

Nu staet myn roosje daer by 't venster
Zoo treurig - ach! en gansch alleen;
Het buigt zyn stengel en zyn blaedjes.
- Voor hem zyn alle vreugden heen.
Schoon nog de Zephyr als voor dezen
Het streelt en met zijn aêm' omsluit,
Toch blyft het kwynend nederzinken
En, stervend, denkt het aen zyn bruid.

O moest ik ook zoo eens myn liefje,
Die engel die my God eens zond,
Van myne zyde weg zien rukken,
Dan ook bleef 't hart my diep gewond.
- Dan ook, als 't bloemje, zou ik treuren,
Dan vlood myn leven heen als rook,
Dan zou ik als het roosje kwynen
En als het roosje stierf ik ook.

R.B. Boucquillon.

Kortryk. - 1845.