Het Taelverbond. Jaargang 1

[p. 150]

Kiliaen.

Aen den heer August Hermans, burgemeester te Duffel.

Zoo Belgie weder 't voorgeslacht
Wekt uit het graf tot eerewacht

Rondom haer vryen zetel,

Opdat het vaderlandsch gemoed
Zich by dien flonkerenden stoet

Met gloriedroomen ketel';

Zoo Belgie roept aen groot en kleen
Zie daer myn zonen van 't voorheen.

Zoo ons de Schelde, mild bekroond
Met roem, op 't beeld van Rubens toont,

Kunstpriester harer kerken;

Zoo Merckem weêr de blanke zwaen
Van Hosschius ziet opgestaen,

Met uitgebreide vlerken,

Waerom verheft zich 't borstbeeld niet
Des Meesters in het Taelgebied.

[p. 151]

 

Of geldt het stoutstbemaelde doek

 

En Romes luite meer dan 't boek

 

Met zoo veel kunst voltrokken,

 

Waerin de spraek der vadren leeft,

 

Die aen die vadren ons hergeeft,

 

Wat om ons heen moog' schokken -

 

Ja, 't boek met zoo veel zweet betaeld,

 

Dat over de eeuwen zegepraelt?

 

 

 

Is niet de tael van ieder volk

 

Wat nevel er haer wieg omwolk',

 

't Geschenk van God den Heere?

 

Geen kunsttafreel, geen roomsche toon

 

Vlecht voor een volk de heilge kroon

 

Van eigen waerde en eere;

 

Maer eigen staf, en eigen zwaerd;

 

Maer eigen tael, en eigen aerd.

 

 

 

Daer staet de Taelstam, noordsche spruit,

 

En breidt zyn vruchtbare armen uit,

 

Zoo fiks door u beschreven.

 

De tyd blaez' deels zyn blaedren af,

 

En werpt er vele in 't schynbaer graf;

 

Gy spreekt, en zy herleven,

 

En, fier op zyn verjongden dosch,

 

Blyft de oude taelstam de eer van 't bosch.

 

 

 

Lof u, o schrandre Kiliaen!

 

Uw fakkel is weêr opgestaen

 

Aen onz' langs donkre transen,

 

Die fakkel aen wier hoogen gloed

[p. 152]

 

De Bat zyn taellicht danken moet,

 

Komt weêr het vlaemsch beglansen,

 

Met tong en pen door 't kroost der nacht

 

Hier aengeschonnen, daer verkracht.

 

 

 

Dat vry de vlaemsche drukpers weêr,

 

o Kiliaen, ter uwer eer

 

In Antwerps wallen krake;

 

En 't onwaerdeerbaer werk herbaer'

 

Ten geesel van den taelbarbaer,

 

Den echten Belg tot bake;

 

Ja, 't vaderlandsche werk herleev',

 

Dat Belgie aen zich zelv' hergeev'!

 

 

 

Volheerlyk als toen hy 't moeras

 

Der basterdspraek ontwoekerd was,

 

Tot Vlaendrens welbehagen,

 

Blinkt nog die echte paerlenschat

 

In 't kroongoud van de Tael vervat,

 

Dat, sinds aloude dagen,

 

Haer 't maegdlyk voorhoofd fier omspant,

 

Vreemd aen uitheemsche vlek en schand.

 

 

 

En, Duffel, gy, slaep langer niet!

 

Den Meester van ons Taelgebied

 

Moet thans uw lofzang klimmen:

 

Hy speelde eens op uw moederschoot.

 

Ontwaek by 't lettermorgenrood,

 

Beverwend onze kimmen.

 

En dat uw trotsche vinger toon'

 

Op 't bronzen borstbeeld van uw Zoon!

 

 

 

Prudens Van Duyse.