Onze Taal. Jaargang 81

Van Aaf tot z
Haha!

Onlangs betrapte ik mezelf erop dat ik in een e-mail twee keer het woord haha! had gebruikt. Of is haha! eigenlijk wel een woord? Even uitleggen waarom ik überhaupt aan haha! doe. Ik heb er een hekel aan als mensen hun mails en sms'en doorspekken met :-) en ;-(. Ten eerste omdat ik het armoedig vind om je emoties door leestekens te laten uitdrukken, en ten tweede omdat ik altijd zo lang moet staren, eventueel met een gekanteld beeldscherm: is dat nou een lachend of een pruilend mondje? En knipoogt dat verdrietige gezichtje nou? - wat verwarrend. Haha! vind ik dan een beter alternatief; je begrijpt meteen wat er staat en het is tenminste nog een woord. Een soort woord, in ieder geval.

Soms schrijf je nu eenmaal iets op waar je in het dagelijks leven een ironische toon bij zou aanslaan of een grappig gezichtje bij zou trekken, en dat kan niet in een mail. Dus dan schrijf ik, om duidelijk te maken dat ik het allemaal zo ernstig niet meen, haha! achter een zin. Maar: enig zoeken in mijn correspondentie van de laatste tijd wijst uit dat ik bijna dagelijks een e-mail verstuurd heb waarin ik haha! gebruik. Dat vind ik veel.

Uit verdere analyse blijkt dat ik haha! vooral in mails aan kennissen en werkrelaties gebruik, en minder in mails aan vrienden. Blijkbaar veronderstel ik dat vrienden mijn wrange humor wel begrijpen, maar dat mensen die iets verder weg in mijn sociale cirkel zitten, bij elke poging tot leuk doen er hardhandig op gewezen moeten worden dat dit grappig bedoeld is, middels dat dwingende haha!

Ook gebruik ik haha! in antwoord op grappig bedoelde mails van anderen. Iemand stuurt me een eenregelig bericht met een klein mopje erin, en ik schrijf dan ‘Haha!’ terug. En verder niets. Het doet me een beetje denken aan het vaste antwoord van mijn zus in Amerika, als ik haar een foto van mijn kinderen stuur. Dat is altijd, al twee jaar lang, áltijd: ‘lief!!!!!!!’ En ‘lief!!!!!!!’ is natuurlijk wel lief, maar toch ook aan inflatie onderhevig, als je het altijd als reply gebruikt.

Ditzelfde geldt in mijn geval voor haha! ‘Haha!’ Dus ik ga ermee stoppen. Want dit kan zo niet langer. Nee, niet haha! Helemaal niet haha, zelfs.

Aaf Brandt Corstius