Onze Taal. Jaargang 80

[p. 366]

Taalergernissen

Hoort of ziet u taalverschijnselen die u lelijk, verwerpelijk, leuk, nieuw of anderszins opmerkelijk vindt? Laat het ons dan weten. Liefst per e-mail ([e-mail], met vermelding van uw adres) of anders per reguliere post (Redactie Onze Taal, Raamweg 1a, 2596 HL Den Haag).

Deze voor dat
Lau Kanen - Veldhoven

Het aanwijzend voornaamwoord dat raakt in het verdom- of vergeethoekje. Keer op keer wordt er op televisie ‘deze’ gezegd als er verwezen wordt naar een het-woord. In het weerbericht bijvoorbeeld als het gaat om een hoge- of lagedrukgebied: ‘deze’ komt dan onze kant op.

Maar nu kwam ik het ook al tegen op papier, nota bene in een redactioneel commentaar van kwaliteitskrant NRC Handelsblad. Over de Londense rellen schreef de redactie: ‘Volgens de politie waaiert het geweld uit door kopieergedrag. Deze spoort met eerdere oproeren in Engeland en elders.’ Ik geef toe: dat zou hier dubbelzinnig geweest zijn, maar deze is in ieder geval fout.

Alleroudste
Joh. A. Matthaei - Huizen

We kennen in het Nederlands de stellende, vergrotende en overtreffende trap. Door het stelselmatig overdrijven in de media is hier ook nog de allerovertreffende trap bij gekomen. Voortdurend kom je aanduidingen tegen als de allerlaatste en allereerste. Ook in het juninummer van Onze Taal was het te lezen, in de rubriek ‘Tamtam’, in een bericht over de ‘allerlaatste typemachinefabriek in de wereld’ die haar deuren had gesloten.

Verder las ik in een dagblad dat de ‘alleroudste’ inwoner van Nederland 104 jaar is. Is de oudste dan 103, vraag je je af. Maar nee, opvallend genoeg las ik een week later in een ander dagblad dat er zes oudste personen in Nederland zijn van 106! Een van hen beweerde dat zij graag de ‘alleroudste’ zou willen worden.

Kortom: op elk gebied wordt gepraat en geschreven over de ‘allereerste’, ‘allergrootste’, ‘allerbeste’, enzovoort - een ‘allervervelendste’ gewoonte!

Tasje omheen
Arjan Huiskamp - Rotterdam

Als ik bij een reisbureau brochures haal, bij de drogist aspirines of bij Jamin chocoladeletters, wordt mij steevast gevraagd: ‘Zal ik er een tasje omheen doen?’

Toen ik nog werkzaam was - bij een reisbureau - heb ik nieuwe werkneemsters er steeds op gewezen dat je iets ín een tasje doet. Bij mijn pensionering werden er op dit bureau nog altijd geen tasjes óm de brochures gedaan, maar werden deze ín een tasje gedaan.

Omdat ik sinds mijn pensionering vaker boodschappen doe, valt het mij op dat er in heel veel winkels dus inmiddels wel tasjes óm de boodschappen worden gedaan en dat het - maar ik kan mij vergissen - altijd (aardige) dámes zijn die dit vragen. Ik doe mijzelf geweld aan om ze niet steeds te verbeteren.

ff w8ten
Jan Vork - De Kwakel

Op de Schoolcampus bij V&D kreeg ik een plastic tasje mee met daarop onder meer de tekst ‘School is ff w8ten’. Dat lijkt mij een schoolvoorbeeld van ‘jong-willen-doen-maar-de-plank-misslaan’.

Ik vroeg me twee dingen af: Waarom die extra t in w8ten? En waarom die rare formulering ‘School is effe wachten’? De zin had beter kunnen luiden: ‘School kan ff w8en’. Dan maar niet in dat ‘liefde is’-achtige stramien - een reeks stripjes die sowieso niet echt meer van deze tijd is.

‘School is effe wachten’: vanwaar die formulering?
Foto: Jan Vork