Spaan
Dot wos ot
Ik zal een kleine beschouwing wijden aan het accent en de persoonlijkheid van Sacha de Boer. Geen kwaad woord verder over de nieuwslezeres, die ik ken van het oude Veronica, waar ze Nieuwslijn presenteerde. Als ik het me goed herinner was het Joop Daalmeijer, nu directeur van de meest politiek correcte omroep, de NPS, toen directeur van de meest commerciële publieke omroep Veronica, die haar weghaalde bij AT5.
‘Tits and brains’, placht Joop, de ex-seminarist, over haar te zeggen, iets waarvoor hij nu ontslagen zou worden, zo hij al geen proces aan zijn broek kreeg wegens verregaande vrijpostigheid. Tijden veranderen.
‘Dot wos ot’, zegt Sacha de Boer na elk door haar voorgelezen Journaal.
‘Dat was het’ wordt in haar mond: ‘Dot wos ot.’
Het geeft niet, ik erger me er nauwelijks aan.
Het probleem is dat ik de hele dag ‘Dot wos ot’ tegen mijn vrouw zeg, waar zij wel degelijk de smoor over in krijgt. Temeer omdat ik stelselmatig vraag, nadat ze mij iets heeft verteld: ‘Wos dot ot?’
Waar het accent precies vandaan komt, zullen de lezers van Onze Taal wel weten. Ik weet dat de formulering me te populair is.
‘Terrorist blaast zichzelf en 238 medepassagiers op boven Atlantische Oceaan. Dot wos ot. Fijne avond nog.’
Waarom niet: ‘Tot zover het nieuws van vijf uur. Goedenamiddag’?
Het klinkt beter dan: ‘Twaalfhonderd pinguïns zitten nog steeds vast in de olie op de Zuidpool. Dot wos ot.’
Niets ten nadele van Sacha de Boer. Ik vind haar een prima anchorwoman, aan wie ik mijn laatste nieuws met plezier zou toevertrouwen. Onderduikers liepen bij haar geen enkel gevaar. Veilig verborgen in de ruimte boven de schuifdeuren tussen de hoekkasten, hoorde je haar na de huiszoeking door de Duitsers, reeds staande in de deuropening, vragen: ‘Wos dot ot?’
En de kust was veilig.
Alleen: iets meer persoonlijkheid, iets geks, een beetje meer tekening, zou ik haar toewensen. Het klinkt misschien raar, maar een paar flinke wallen onder de ogen af en toe zouden haar niet misstaan. Ze is gewoon te volmaakt. Rimpelloos mooi is ze, door geen pukkel of bultje ontsierd.
Dat moet ik Philip Freriks nageven, met al zijn haperen en gestotter: er zat wel iemand.
Weliswaar vermoedde je een flinke dosis arrogantie achter die toegeknepen ogen, maar eendimensionaal was hij niet.
Sacha de Boer fotografeert. Oké, het is genoteerd. De vrouw van Ruud van Nistelrooy fotografeert ook. Die andere nieuwslezeres toont graag haar borsten onder het motto: laat zien wat je hebt. Eva Jinek heet ze, niet? Op haar accent let ik ook. Zij is zo'n moderne vrouw die van de uitgang -en een -ah maakt. Geen ‘borsten’, maar ‘borstah’.
En elke zin loopt naar omlaag. Dan veel liever Sacha met haar Gooise r.
Wil ze doorgroeien, dan zal ze toch iets moeten losgooien. Geen knoopjes, alsjeblieft niet, maar een te ver doorgevoerde controle.
Ze zal meer moeten prijsgeven van het beest in Sacha de Boer. Het zal haar het patina verschaffen dat ze nu nog ontbeert.
Henk Spaan
Auteursrechtelijk beschermd
