Spaan
Voetbalmeisje
Ze vroegen me laatst naar Françoise Hardy. Haar biografie is net verschenen. Ik zei dat in mijn tijd - wat is dat eigenlijk: mijn tijd, waarom is deze tijd mijn tijd niet, ik ben er toch nog? - dat in mijn tijd jongens als ik zich identificeerden met de intelligentie in popmuziek. Niet voor niets zeiden we vaak veelbetekenend: ‘Heb je die tekst gehoord?’
Tegenwoordig moet je van de straat zijn, omgekeerde petjes dragen en gouden kettingen om erbij te horen, veel motherfucker's laten vallen en je bent cool.
Françoise Hardy was in 1962 supercool met haar ponyhaar, de zwartomrande ogen, het modellenfiguur, de aarzelende gang van een antilope en met vooral: haar literaire allure.
Tot op de dag van vandaag is dat een element in de Franse popmuziek.
De nieuwe cd van Mickey (3d) is uit, na jaren. Deze band uit Saint-Étienne blinkt uit in een aspect dat de Nederlandse popcultuur, beheerst door proleten als Henkjan Smits, zo node ontbeert: kwaliteit.
Ik heb om een idee te geven het grootste deel vertaald van het prachtige liedje ‘La footballeuse de Sherbrooke’.
Met een knotje op haar hoofd
En haar broekje nogal strak
Haar witte schoenen en de kousen
Opgetrokken tot net onder de knietjes
Zag ik in Sherbrooke dat kleine voetbalgrietje
Met haar licht gespierde benen
Meer die van Ribéry dan van
Angelina Jolie.
Ik geef toe: ze trok me aan
In het stadion van de universiteit
Ik ben altijd gevallen voor die Meisjes
Met een uitgesproken persoonlijkheid
Het was niet haar doelmatigheid
Noch het mannelijke in haar
Maar het niveau van haar passes
Dat haar deed uitsteken boven de massa.
Soms keek ze eventjes opzij
En wierp ze me een blik toe
Dan ging mijn hart veel sneller kloppen
En opeens zag ik ons samen daar
Ik zorgde voor de kinderschaar
Terwijl zij ging trainen
Maakte ik het eten klaar.
Maar mijn kleine voetbalmeisje van Sherbrooke
Ik heb geen keuze, ik moet weer gaan
Soms zegt men al au'voir
Voordat men bonjour zegt
Misschien kom ik hier ooit weer terecht
En zal ik proberen je te ontmoeten
Maar ik weet nu al dat het niet gebeurt
Dat ik je nooit meer zal begroeten.
Mijn kleine voetbalmeisje uit Sherbrooke
Ik herinner me, ik zie ze nog
De bomen langs de wegen van je land
Zo vroeg in de ochtend
Mijn kleine voetbalmeisje uit Sherbrooke
Ik herinner me, ik weet het nog
En soms gaat mijn hart nog uit
Naar jouw Quebec zo ver weg
Jouw Quebec is veel te ver.
Henk Spaan
Auteursrechtelijk beschermd
