Mama/mamma en papa/pappa
? Schrijf je mama en papa of mamma en pappa?
! Zowel mama en papa als mamma en pappa zijn goed; alle naslagwerken vermelden beide vormen. Mama en papa zijn de oudste vormen, die ook tegenwoordig nog het gebruikelijkst zijn.
Mam(m)a en pap(p)a zijn ontstaan als zogeheten stamelwoordjes van jonge kinderen: de klanken ma en pa zijn gemakkelijk te maken. In het Latijn bestond al het woord mamma, dat allereerst ‘vrouwenborst’ betekende (denk ook aan mammografie: ‘röntgenonderzoek van de borst’), en in kindertaal soms voor ‘moeder’ werd gebruikt. Volgens het Etymologisch woordenboek van het Nederlands heeft het Nederlands mam(m)a en pap(p)a echter niet uit het Latijn overgenomen, maar uit het Frans, waar ze met één m of p werden geschreven (maman, papa); de schrijfwijzen mama en papa sluiten hierbij aan.
In het Frans ligt de klemtoon bovendien op de tweede lettergreep; in het Nederlands was dat in eerste instantie ook zo. Maar in de loop van de twintigste eeuw werd het steeds gewoner om de klemtoon op de eerste lettergreep te leggen. Daarbij werd de eerste a kort uitgesproken, en waarschijnlijk zijn de schrijfwijzen mamma en pappa in zwang geraakt om die uitspraak beter tot uitdrukking te brengen.
In de eerste drukvan Van Dale (1864) zijn mama en papa al opgenomen. De schrijfwijzen met een dubbele medeklinker vermeldt Van Dale pas sinds 1961.