Onze Taal. Jaargang 73

[p. 159]

Gedicht voor Onze Taal

Maandelijks plaatsen we een speciaal voor Onze Taal geschreven gedicht over taal en over alles wat daarmee samenhangt.

Dit keer een gedicht van Erik Menkveld (1959). Zijn debuutbundel De karpersimulator (1997) werd bekroond met de Van der Hoogt-prijs en de C. Buddingh'-prijs. In 2001 verscheen de opvolger: Schapen nu!

Voorspanning

Ooit gelezen (in Het juiste woord?)
dat zwervende zenuwen bestaan.

En nu, in een blad over betonbouw:
voorspanning tast de wapening aan.

Toevallige taal die gaat vonken
tot ik ineens zit te wachten op jou.

Kijk daar zijn ze al aan de zinderende
einder: zwervende zenuwen, tot de

tanden als Tataren. Onherroepelijk
draven ze joelend door de gaten

in mijn onneembare kalmte, losgeslagen
horden zo buik, borst, ledematen in

dat de koffie rinkelt bij mijn mond.
Ben jij die rode jas daar? Nee.

In een café zit ik dus, reddeloos - heel
het ophandene, al het angstvalligst

verlangde wordt zonder pardon langs
hart, maag, ingewanden rondgesleept.

En dan sta je aan mijn tafel: lachend,
ontspannen, nauwelijks te laat. Ik ga je

maar niet onder woorden brengen.
Al mijn organen in lichterlaaie, probeer

ik me nog uit de vuurzee te redden
met iets vanzelfsprekends op je kaak.

Erik Menkveld