Onze Taal. Jaargang 73

[p. 67]

Gedicht voor Onze Taal

Maandelijks publiceren we speciaal voor Onze Taal geschreven poëzie over taal en over alles wat daarmee samenhangt - opvallend taalgebruik, vergeten woorden, dialect, rare grammaticale kwesties, spreekwoorden, enzovoort.

Dit keer een gedicht van Hagar Peeters (1972). Zij debuteerde in 1999 met de bundel Genoeg gedicht over de liefde vandaag. Eind vorig jaar verscheen bij De Bezige Bij de opvolger daarvan: Koffers zeelucht.

‘Krijg de Overmaasse hazewindhondenkorenmolenpestpokken!’

Een Rotterdamse tongval is het mooiste als hij scheldt,
als hij de Erasmusbrug doet deinen onder zijn verbaal geweld,
als Bep van Klaveren de bokser zijn spierballen rollen laat
op de maat van Deelders verzen, krijg ik het echt te kwaad.

Zijn klagen klinkt niet als gejammer als een wanklank hem ontvalt
want een echte Rotterdammer houdt zijn tong altijd gebald.

Al die schepen in Delfshaven die zich aan de Noordzee laven
varen op de adem van dokwerkers naar de wijde horizon.
Is die stad wat recht en hoekig en die taal een beetje vloekig,
als een Rotterdammer kankert klinkt het vloeiend en bon ton.

De Rotterdamse tongen zijn de snelste van het land.
Zij praten als hun vuisten van het bed tot ledikant.
Zij weten zich te weren tegen Overmaasse heren,
lullen wars van redeneren het gelijk steeds aan hún kant.

Helaas, ik ben geen Rotterdammer want ik scheld niet maar ik jammer.
Mijn verwensing doe 'k mijn ergste vijand nog niet aan.

Ik neem de wijk naar kroostrijk Crooswijk
waar ik dat prachtig schelden afkijk
en daarna ga ik weer gewoon mijn eigen baan.

Hagar Peeters