Uit de jaargangen
SCHRIJVEN. - Een van onze leden beklaagt er zich over dat wij ‘schrijven’ (voor: brief) in bescherming hebben genomen en hij voert daarbij aan, dat ‘Neerlandia’ een inzender, die het woord eveneens wilde behouden, omdat het ‘zeer gebruikelijk is in de wereld van het bedrijf’, beantwoordde door te zeggen dat schrijven uit de boeken- en de omgangstaal is verdwenen en dat het blad een woord, dat door het Duitsche achterdeurtje de kantoren weer is binnengedrongen, liever uit den tempel der Nederlandsche taal wil houden.
Ons lid beklaagt zich ten onrechte. Wij hebben het gewraakte woord niet ‘in bescherming genomen’ in dien zin, dat wij het zouden willen aanbevelen voor de omgangstaal; terecht merkt Neerlandia op dat het daaruit is verdwenen. Het woord behoort thuis in een bepaalde taal, in de ‘kanselarijtaal’, waarvan de koopman zich ook gaarne bedient. Het is een ‘stadhuiswoord’.
Waar wij tegenop zijn genomen is de neiging van velen, om het woord als een ‘germanisme’ te brandmerken. ‘Daar het woord op een onafgebroken gebruik van drie en een halve eeuw kan bogen, gaat het niet aan het nu nog voor een germanisme uit te maken’, zegt onze Raad.
Wil ons lid dus het woord vermijden, dan vindt hij daartoe in de uitspraak van onzen Raad voldoenden grond, maar dan niet als germanisme, maar als ‘stadhuiswoord’. En daarbij zal hij ons aan zijn zijde vinden.
Onze Taal, augustus 1937
Auteursrechtelijk beschermd