Onze Taal. Jaargang 62
(1993)– [tijdschrift] Onze Taal–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 237]
| |
Help, er groeit een baard in m'n keel!Jongens krijgen als ze een jaar of veertien zijn niet alleen een baard op hun wangen en kin: ze krijgen hem ook ‘in de keel’. Daar is gelukkig niets kriebeligs aan. ‘Bas heeft de baard in de keel gekregen’ betekent gewoon dat hij een lagere stem heeft gekregen: zijn jongensstem is een mannenstem geworden. Plotseling is Bas geen sopraan meer. Dat gebeurt allemaal onder invloed van geslachtshormonen. Die zorgen ervoor dat het strottehoofd groeit: jongens kunnen dat goed zien doordat ze een ‘adamsappel’ krijgen. Door dat grotere strottehoofd worden de stembanden ongeveer 10 millimeter langer. Hoe langer de stembanden, hoe lager de stem. Bij de een gebeurt dat langer worden wat eerder dan bij de ander. En als je een jaar of 65 bent, krimpen de stembanden weer een beetje; de stem gaat dan vanzelf weer wat omhoog.
Jongens krijgen de baard meestal niet in één keer in de keel: het kán van de ene op de andere dag gebeuren, maar soms duurt het wel een jaar. In het begin zal de stem nog wel eens overslaan of kiepen: even is het vertrouwde, hoge geluid terug. Zo'n kiepende stem kan knap vervelend zijn. Je zult maar net staan te zingen of in gesprek zijn met je grote liefde... Trouwens, bij meisjes gebeurt precies hetzelfde. Ook hun stem wordt een beetje lager, maar dat valt veel minder op. Een jongensstem zakt ongeveer één octaaf (= acht tonen: do, re, mi, enz.), die van meisjes ongeveer eenderde. Te weinig om van een baard te spreken.  Liesbeth Gijsbers | |
Giovanni zong het hoogste liedToen Giovanni een jongen was, kon hij zingen als een engel. Maar hij wist het: als hij de baard in de keel zou krijgen, was het afgelopen met zijn prachtige, heldere sopraangeluid. Besloten werd daarom dat hij ‘geholpen’ zou worden: gecastreerd. ‘Het is net amandelen knippen, maar dan van onderen’, hadden ze tegen hem gezegd. De operatie was geslaagd en Giovanni behield zijn mooie, hoge stem. Zijn vrienden op het koor die niet geopereerd waren, kregen de een na de ander de baard in de keel. En ook al waren ze nog zo muzikaal, zo gauw ze begonnen te brommen moesten ze van hun koor, het beste van Italië, af. Dat was een groot drama want ze wilden liever carrière maken als zanger dan als pizzabakker. Toch lieten de meesten zich niet opereren. Niet iedereen overleefde deze operatie namelijk en bovendien was het niet zeker dat je je mooie stem behield na de operatie. Het ergste was wel dat een castraat nooit meer kinderen kon krijgen.  Giovanni is een beroemd castraatzanger geworden. Er werden speciaal voor hem heel hoge muziekpartijen gecomponeerd, die de mensen prachtig vonden. Hoe hoger hoe mooier. Hij was ook erg populair bij de vrouwen, want zijn stem bleef klinken als die van een onschuldige koorknaap. Het castreren van jongenssopranen is in de vorige eeuw geëindigd. Blijkbaar vonden de ouders het risico voor hun kinderen te groot. De ongelooflijk hoge partijen worden nu meestal door vrouwelijke sopranen gezongen. Voor mijn eigen vader is zingen zijn lust en zijn leven. Gelukkig is hij gewoon van het jongenskoor afgegaan. Jaap de Jong | |
NachtmerrieDe bel gaat. Ik pak mijn tas, maar veel later slof ik het lokaal binnen. ‘Jij bent de enigste die altijd te laat komt’, verzucht mijn leraar Nederlands, en de klas rondkijkend zegt hij: ‘Hun komen nooit te laat’. Ik doe net of ik niets heb gehoord (o, die woorden) en plof op mijn stoel. ‘Oké jongens, ik moet even optelefoneren, jullie blijven wel stil, niet?’ Ik voel een steek in mijn zij. Maar ik weet: het zal nu niet lang meer duren. Nog even lijden... Als eindelijk de bel gaat, roept de leraar: ‘Goed, die aantal lesjes dus als strafwerk!’ Dat is te veel voor me. Ik ga onderuit en alles wordt zwart voor mijn ogen. Gelukkig, het was een droom! Ik vraag mijn moeder hoe ze me wakker heeft gekregen. ‘O,’ verklaart ze, ‘ik zei alleen maar: de nieuwe Onze Taal is gekomen.’ Matthijs Bats (15 jaar) - Papendrecht |
|